Al vijf jaar geen vossenjacht in Luxemburg

In januari 2015 besliste de regering van Luxemburg om de vossenjacht tijdelijk te verbieden.¹ De redenering daarachter was dat vossen niet bejaagd worden voor hun vlees of vacht, ze geen invasieve exoten zijn en tevens geen gevaar vormen voor de volksgezondheid.

Er was volgens de regering geen objectieve reden om duizenden dieren per jaar het leven te ontnemen. Tot slot stelde de Luxemburgse staatssecretaris Camille Gira: “Wij zijn niet de enige wezens met gevoelens op deze planeet. Het is haast ondenkbaar dat er zo’n 3000 vossen per jaar worden gedood zonder objectieve reden, om dan in de vuilnisbak te verdwijnen.”

Voor het vossenjachtverbod, voorspelden jagers een zogeheten vossenexplosie. De populatie zou toenemen met alle gevolgen van dien. Er is tot nu toe geen enkele aanwijzing dat de populatie vossen in Luxemburg is geëxplodeerd.¹ In het Zwitserse kanton Genève of het Beierse woud in Duitsland heeft een jachtverbod op vossen niet geleid tot een toename van het aantal vossen.² Ook uit onderzoek uit Wales blijkt dat bejaging weinig effect heeft op de populatiegrootte van vossen en dus ook niet effectief of gewenst is om wat voor schade dan ook te voorkomen.³

Het bestrijden van vossen om te zorgen voor “een evenwicht in de natuur”, zoals mensen dat graag noemen, is nooit noodzakelijk.¹ De natuurlijke vijand van de vos is de vos zelf. Vossen zijn territoriale dieren en ze dulden geen soortgenoten in hun leefgebied.

Als er een vos wordt gedood, zal een andere vos zijn territorium innemen. Als er veel dieren sterven door de handen van jagers, is er minder concurrentie wat weer voor zorgt voor een groter voedselaanbod. Veel voedsel zorgt op zijn beurt voor veel nieuwe jongen. Jessica Smit: “De vossenjacht is niets anders dan een vicieuze cirkel van leed die zichzelf in stand houdt.”

Het meest gebruikte argument om vossen te doden is ter bescherming van weidevogels. De aantallen weidevogels lopen de laatste decennia sterk terug en in de discussie over de mogelijke oorzaken komt predatie door vossen, maar ook kraaien en kauwen, regelmatig naar voren.

Lees ook: weidevogels en predatie.

De belangrijkste oorzaak van de achteruitgang van weidevogels is het gebrek aan broedsucces in de graslanden die als broedgebied fungeren.¹ Minstens zo belangrijk is dat de kwaliteit van het leefgebied van weidevogels ernstig is aangetast door de intensivering van de landbouw, die grotendeels op maximale productie is gericht. Graslanden zijn ingericht met monoculturen van Engels raaigras die vroeg en vaak worden bewerkt met zwaar materieel, waardoor nesten, eieren en jonge vogels verloren kunnen gaan.

Een veelgehoord argument voor de vossenjacht is de vossenlintworm. Vooral vossen kunnen de vossenlintworm bij zich dragen, maar ook andere hondachtigen en katten kunnen deze parasiet bij zich hebben. De kans om ziek te worden door de vossenlintworm is in Nederland klein.¹

Uit een recente Franse studie blijkt dat de vossenjacht een averechts effect heeft op de volksgezondheid.¹ In gebieden waar op vossen wordt gejaagd, ligt de besmettingsgraad met de vossenlintworm hoger dan in gebieden waar niet wordt gejaagd. De gemonitorde nachtelijke jachtpartijen zorgden voor een snellere verspreiding van de vossenlintworm én over vier jaar tijd bleef ook de populatie vossen gelijk. Op vossen jagen om de populatie te controleren werkt simpelweg niet.

De heksenjacht op de vos is een bedroevende aangelegenheid, maar het Luxemburgse vossenjachtverbod laat zien dat ondanks de druk van een invloedrijke jachtlobby, er juiste beslissingen genomen worden op basis van ethiek en wetenschappelijke feiten. Jessica Smit: “Wij willen naar het voorbeeld van Luxemburg ook in Nederland en België de vossenjacht zo snel mogelijk verbieden. Er is geen enkele reden om deze gruwelijke jachtpartijen nog langer toe te staan. Dit jachtverbod moet richtinggevend worden voor heel Europa.”

Teken ook: stop de heksenjacht op de vos.