Inhoud
Animal Rights wil echte openheid over dierproeven
Uit onderzoek blijkt dat dierproefnemers nog altijd amper verantwoording afleggen over de 450.000 experimenten die zij jaarlijks in Nederland op dieren uitvoeren. Campagneleider Robert Molenaar was in Amsterdam erbij toen de wetenschappelijke gemeenschap de Code Openheid Dierproeven in 2008 (!!) lanceerde. Molenaar: “Het is triest dat het nog altijd gissen is naar wat er in de laboratoria met dieren gebeurt. Wat hebben de dierproefnemers te verbergen?” 1
Code Openheid Dierproeven is wassen neus
De Code Openheid Dierproeven werd opgesteld met als doel tot ‘niet vrijblijvende openheid en dialoog over dierproeven te komen.’ In het twaalf jaar oude rapport staat dat ‘de maatschappelijke discussie rond het belang van dierproeven en dierenwelzijn niet meer uitsluitend een zaak van de overheid (regels, wetten, toezicht, handhaving) is en de uitvoerende instellingen en bedrijven, maar van alle maatschappelijke belanghebbenden en belangstellenden.’
Geen gladde PR praatjes maar de naakte waarheid over het lijden van dieren in laboratoria.
Anno 2020 blijkt hier zeer weinig van terecht te zijn gekomen. Volgens Animal Rights publiceerden slechts 9 van de 79 Nederlandse laboratoria een jaarverslag over de dierproeven die zij uitvoeren. Uit een onderzoek van de European Animal Research Association blijkt dat 61% van de dierproefcentra niet eens een statement over de experimenten op de website heeft geplaatst. 1
Robert Molenaar: “Waar het omgaat is dat dierproefnemers verantwoording afleggen over de experimenten die zij uitvoeren. Geen gladde PR praatjes maar de naakte waarheid over het lijden van dieren in laboratoria. Zonder deze openheid kan de maatschappij geen afweging maken over de dierproeven die in ons land plaatsvinden.”
Publiekscommunicatie is vaak zeer eenzijdig. Het gaat juist om de niet vrijblijvende openheid om informatie vrij te geven over de akelige kant van dierproeven.
Nu wel openheid?
In september vonden twee digitale bijeenkomsten plaats met ongeveer 40 vertegenwoordigers van bedrijven, universiteiten en kennisinstellingen. Daarbij ging het over de stand van zaken op het gebied van transparantie en de mogelijkheid om stappen vooruit te zetten. Volgend jaar worden er twee pilots gefaciliteerd om te starten met ‘publiekscommunicatie.’ 1
Molenaar is sceptisch: “Publiekscommunicatie is vaak zeer eenzijdig. Het gaat juist om de niet vrijblijvende openheid om informatie vrij te geven over de akelige kant van dierproeven. Zaken die dierproefnemers liever niet gepubliceerd zien worden.”
