Bewuste visweek is schaamteloze promotie vissenleed

Lidl adverteert goudbrasem en garnalen uit de aquacultuur en wild gevangen kabeljauw. Bij Aldi gaat het om wilde zalm, tongschar, koolvis en gekweekte tilapia en forel. Carrefour promoot kweekzalm, wilde roodbaars of kabeljauw, Coop zalm en Colruyt kweekforel.

Dit soort advertenties houden een krom systeem in stand. Duurzaamheid is een van de meest misbruikte termen om het uitbuiten van dieren te ‘greenwashen’. De ‘bewuste’ (en vaak ook wat gefortuneerdere) consument kan zichzelf voorhouden een ethische keuze te maken door vissen, kreeftachtigen of weekdieren te kopen met een label. Zo kan hij of zij het geweten sussen zonder zijn of haar levenswijze te hoeven aanpassen of zichzelf hun pleziertje te moeten ontzeggen. Ondertussen gaat de grootste massaslachting van levende wezens op aarde onverminderd door. De oceanen worden gewoon verder leeg gevist.

Keurmerken ASC voor kweekvis en MSC voor wild gevangen vissen hebben geen betrekking op dierenrechten. ASC heeft het bijvoorbeeld over arbeidsvoorwaarden, beperkte hoeveelheden wilde vis in visvoer, impact op ecosystemen en medicatiegebruik. Het MSC-keurmerk kijkt naar de impact van de visserij op visbestanden. Dat gefokte vissen lijden tijdens hun ellendige leven bijeen gepropt in de aquacultuur of wilde vissen minutenlang naar adem happen wanneer ze worden opgevist uit de oceaan, daar gaan deze labels niet over. De labels bevatten geen richtlijnen over hoe de vissen moeten worden gehouden en al helemaal niet over hoe ze worden gedood.

Kijk ook: undercoverbeelden: zeedieren sterven gruweldood.

De aquacultuur is de mariene variant van de bio-industrie. Duizenden individuen lijden opeengepakt in enorme tanks een totaal onnatuurlijk en ellendig leven, vergelijkbaar met de overvolle kippen- of varkensstallen, maar dan in drie dimensies.

Kweekzalmen en goudbrasem zijn in het wild behendige jagers, ze leggen grote afstanden af en ze kunnen uitstekend navigeren. In gevangenschap hebben ze geen enkele mogelijkheid om hun natuurlijke gedrag uit te oefenen. Omdat ze zo dicht op elkaar gepakt zitten, hebben ze amper plaats om te bewegen, de dieren krijgen stress en worden vatbaar voor parasieten en ziektes. De sterftecijfers in de aquacultuur zijn daardoor schrikbarend hoog.

Waar de dieren in de vee-industrie grotendeels herbivoren zijn, zijn veel van deze gekweekte vissen rovers en moeten dus gevoerd worden met andere vissen, over het algemeen meer individuen en meer gewicht dan het gekweekte exemplaar zal opbrengen. Verkwisting van levens en qua eiwit-rendement inefficiënt.

Wanneer vissen, kreeftachtigen of weekdieren in een net van grote diepte worden opgehaald worden de individuen onder in het net verpletterd door de massa van hun lotgenoten boven hen. Door het grote drukverschil gebeurt het dat maag en darmen via de mond en anus uit het vissenlichaam worden geperst en de ogen uit de kassen worden gedrukt. In de meeste gevallen eindigen vissen creperend op het dek, stikkend in de open lucht - een minuten tot uren durende, verschrikkelijke dood - of belanden nog levend op ijs of in pekel.

Het MSC-label bevat geen bepalingen over hoe vissen, kreeftachtigen en weekdieren aan hun einde komen, dit mag net zoals in de reguliere visserij door middel van doodslaan, verstikken of levend opensnijden waarna ze nog minutenlang leven.

De bewuste visweek is dus niets om vrolijk van te worden voor onze gevinde vrienden. Vissen zijn anders de meest gekwelde dieren op onze planeet. Miljarden vissen sterven om op iemands bord te belanden, te dienen als voer voor de aquacultuur, verwerkt te worden tot diervoeding of nog vaker sterven ze een compleet nutteloze dood als bijvangst en worden ze overboord gekiept. Daarom promoten wij deze week plantaardige visvervangers. Er zijn immers voldoende ethische, want plantaardige, alternatieven voor vis te verkrijgen in al deze supermarkten.