Boxtelse varkensboer is geen heilige

Animal Rights dient vandaag bij de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit een verzoek in via de Wet openbaarheid van bestuur om inzicht te krijgen in wat NVWA inspecties de afgelopen jaren aan het licht hebben gebracht op de varkenshouderijen van deze familie.

Volgens berichtgeving van het Brabants Dagblad is de eigenaar van de boerderij bij wie maandagmiddag rond 12.00 uur zo'n tweehonderd actievoerders een stal bezette varkensboer Jeroen van Sleuwen, zoon van varkensbaron Chris van Sleuwen. Eigenaar van de grond en gebouwen is volgens datzelfde bericht ondernemer Wim Vugts. Dat is een constructie die de Van Sleuwen Groep en Vugts hanteren op meerdere plekken in het land. Chris en zijn zonen Jeroen en Joan van Sleuwen houden rondom thuisbasis Zijtaart in Noord-Brabant zo’n 1.200 zeugen en ruim 15.000 vleesvarkens. Deels in eigen stallen, deels op huurlocaties. Er zijn naast de boerderij aan de Brede Heide 13 in Boxtel, locaties in Zijtaart, in Baarland en in Haaren. ¹

In de woorden van het Brabants Dagblad geldt Van Sleuwen senior “al vijfentwintig jaar als een varkensboer die zich bij het uitbouwen van zijn imperium vooral laat leiden door de wet van de grote getallen.” In Sint-Oedenrode liet Chris van Sleuwen in 2014 een bestaande locatie met 280 zeugen en 1.000 vleesvarkens die hij in 1993 in gebruik nam, uitbreiden naar 4.560 plaatsen.

De namen van Van Sleuwen en de Haarense projectontwikkelaar Vugts doken al eerder op toen in juli 2018 zo'n 1.200 varkens stikten in een Haarense stal, nadat het ventilatiesysteem was uitgevallen. Het perceel aan de Kovelsweg 5 waar de varkens omkwamen is eigendom van Wim Vugts, hoewel het op naam staat van zijn dochter Kim. Vugts verhuurt de stallen aan Jeroen van Sleuwen. De massasterfte wordt stil gehouden en komt pas een maand later naar buiten via foto’s van omwonenden.

Lees hier het hele verhaal over het stikken van de 1200 varkens.

Op het adres mogen in drie stallen 2.976 varkens worden gehouden. Eigenaar Wim Vugts, wil er een vierde stal bouwen en het aantal varkens uitbreiden tot bijna 4.920. Dit stuit op verzet uit de omgeving. Al in 2010 stuit het Megastal project van Vugts en Van Sleuwen op veel protest en het plan strandt tot twee keer toe bij de Raad van State. Na een lange procedure worden de stallen in 2012 in gebruik genomen. ¹

Snel ingrijpen was niet mogelijk omdat er geen continu toezicht was op de varkens. De verzorging van de dieren verliep geautomatiseerd. Wim Vugts zegt niets van de varkenssterfte te weten en Jeroen van Sleuwen wil niemand te woord staan. ² De gemeente Haaren geeft Van Sleuwen een officiële waarschuwing, omdat ze de dode varkens niet gemeld hadden. De Voedsel- en Warenautoriteit stelt een onderzoek in, de Partij voor de Dieren stelt kamervragen over de zaak.

En dat is niet de eerste keer dat het mis gaat bij deze familie van varkensboeren. Al in 1997 zijn er protesten als Chris van Sleuwen een grote varkenstallen in Oostburg in bedrijf wil nemen. Rinco de Koeijer die destijds he verzet leidde: "Je kunt geen industrieel opgezette bedrijven in een sociale omgeving neerzetten. (...) Er zit een asociale club mensen achter, die met niemand contact zoekt en lak heeft aan de regels." ¹

In oktober van dat jaar al neemt de gemeente Oostburg harde maatregelen tegen varkenshouder Chris van Sleuwen. De drie stallen van de ondernemer in de gemeente zijn volgens de berichten niet gebouwd overeenkomstig de bouwvergunning. De afmetingen van de stallen overschrijden met 600 tot 800 vierkante meter per stal de bouwvergunning. Het bedrijf overschrijdt bovendien de milieuvergunning op zo'n vijftien punten. Zo verloopt het afvoeren van kadavers niet volgens de voorgeschreven procedures. In plaats van de toegestane hoeveelheid van 20.000 staan er 30.000 varkens in de stallen. Daarnaast beschikt het bedrijf per stal over permanente mestbassins van 4000 kubieke meter, terwijl de gemeente vergunning heeft verleend voor tijdelijke bassins van 300 kuub. ²

In mei 2003 gaat het varkensbedrijf van Van Sleuwen in Oostburg failliet. Het faillissement werd aangevraagd door personeelsleden omdat ze al drie maanden geen loon hadden ontvangen. 27 akkerbouwers uit de regio waren financieel betrokken bij het bedrijf. ³

In 2002 liet Van Sleuwen meer dan 20.000 varkens op die Zeeuwse lokatie ruimen, omdat hij in zijn varkensvoer suikerwater vervuild met het hormoon medroxyprogesteron acetaat (MPA) verwerkt had. Als gevolg van de vervuiling werden zeugen niet meer drachtig en waren vleesvarkens niet geschikt voor consumptie. ¹

In juli 2002 wordt de vergunning van Zeeland Voeder, een bedrijf van de Van Sleuwen Groep, ingetrokken. Aanleiding is de mogelijke betrokkenheid bij de besmetting van varkensvoer met het verboden hormoon MPA. Van Sleuwen deed zaken met een niet-gecertificeerd bedrijf uit België, dit tot ongenoegen van het Productschap Diervoeder. ²

Lees hier het hele verhaal over de MPA-crisis

“Iedereen moet maar voor zichzelf bepalen of wat er deze week in Boxtel gebeurde in verhouding staat tot deze waslijst aan misstanden en het ongelofelijke dierenleed dat ze vertegenwoordigen,” zegt Vermeulen. “Het zou zomaar het topje van de ijsberg kunnen zijn.” Via de WOB gaat Animal Rights proberen te achterhalen wat zich verder nog op de bedrijven van de familie Van Sleuwen heeft afgespeeld. Vermeulen: “In alle commotie rondom de bezetting mogen we nooit vergeten wie de werkelijke slachtoffers zijn: de uitgebuite dieren”.

Uit de Wob, die Animal Rights pas na anderhalf jaar aan vertragingen door de NVWA ontving, bleek dat de Van Sleuwens al jaren niet gecontroleerd waren.