Inhoud
De aanvoer van ‘wrakke’ runderen bij Vlaamse slachthuizen blijft onbestraft - Animal Rights eist ingrijpen!
Animal Rights brengt in april 2023 alweer aan het licht via inspectierapporten met beeldmateriaal hoe niet-transportwaardige dieren over de grens naar België vervoerd worden. Op 18 maart 2022 komen 33 runderen uit Nederland aan bij slachthuis Moerbeko in het Vlaamse Zele. De inspecteurs die de dieren op het transport voor de slacht levend moeten keuren, schrikken van wat ze aantreffen. Zeker drie van de afgedankte koeien kunnen niet overeind komen. Eén koe ligt op haar zij in de vrachtwagen en ademt razendsnel, ook een ander dier, een magere Limousin met diepliggende ogen, weigert op te staan en als ze rechtop gejaagd wordt, valt ze tegen de wand van de vrachtwagen. Tenminste twee van de runderen blijken buikvliesontsteking te hebben.
Animal Rights vindt het schokkend en nauwelijks te geloven dat deze handelaar zolang zijn of haar gang heeft mogen gaan en waarschijnlijk nog steeds gaat.
In een tweede vrachtwagen met 21 runderen, afkomstig van hetzelfde Nederlandse bedrijf, ligt ook een koe op haar zij die niet meer overeind kan komen. Post mortem wordt een half karkas afgekeurd wegens een abces in de bil en ontsteking van lymfevaten aan de voorpoot. Een ander dier heeft een abces in de bil en knie.
Zonder consequenties
Voor dit transport wordt op 12 mei 2022 een proces-verbaal opgemaakt. Op dit proces-verbaal vinden we onder het kopje ‘Historiek’, een lange lijst met eerdere, schokkende overtredingen van de handelaar. Het zijn er zoveel dat op sommige PVs een rits overtredingen wordt samengevoegd:
2 oktober 2015, brief: vervoer van een rund dat recent gekalfd heeft.
1 december 2015, brief: paard gestorven na lossen.
22 februari 2017, PV: vervoer van zieke runderen die niet zelfstandig konden staan.
4 oktober 2017, PV van Waarschuwing: vervoer van zeer mager rund dat niet meer zelfstandig kan staan.
24 oktober 2017, PV: vervoer van mank rund.
8 november 2017, PV: vervoer van extreem magere en kreupele dieren.
7 mei 2018, PV: vervoer van een rund dat niet zelfstandig kan staan.
17 mei 2018, PV: aanvoer van een rund dat dood is bij aankomst.
27 november 2018, PV: vervoer van een rund dat niet zelfstandig recht kan; vervoer van zieken en zwakke runderen (abcessen, pleuritis, ).
20 februari 2019, PV: Aanvoer van drie manke runderen die al mank waren voordat ze op transport gingen.
12 maart 2019, PV: drie aanvoeren (op 5/12/2018, 10/01/2019 en 21/02/2019) waarbij het vervoerde rund steeds bij aankomst dood op de vrachtwagen ligt.
2 juli 2019, PV: vervoer van een rund dat niet in staat is zich pijnloos voort te bewegen. Het dier heeft een breuk aan de Humerus.
23 juli 2020, PV: vervoer van een rund op 16/01/2020 dat recenter dan 7 dagen geleden heeft gekalfd; vervoer van drachtige runderen op 19/12/2019, 20/01/2020, 21/01/2020 en 27/01/2020 waarbij de draagtijd al meer dan 90% gevorderd is.
27 oktober 2020, PV: vervoer van een hoogdrachtig rund.
20 november 2020, PV: vervoer van een hoogdrachtig rund.
17 december 2020, PV: vervoer van drachtige runderen op 26/10/2020 en 17/11/2020 waarbij de draagtijd al meer dan 90% gevorderd is.
12 april 2021, PV: vervoer van een hoogdrachtig rund.
29 maart 2022, PV van Waarschuwing: het niet gescheiden vervoeren van geslachtsrijpe mannelijke en vrouwelijke dieren.
En de, zover Animal Rights weet, recentste van 12 mei 2022, PV: voor het vervoeren van zieke runderen en 4 runderen die niet geschikt zijn voor transport.
“Animal Rights vindt het schokkend en nauwelijks te geloven dat deze handelaar zolang zijn of haar gang heeft mogen gaan en waarschijnlijk nog steeds gaat,” zegt Animal Rights campagneleider Els Van Campenhout.
Europese wetgeving
De inspectierapporten tonen ernstige inbreuken op de Europese 'transportverordening' (EG) Nr. 1/2005 (22 december 2004) inzake de bescherming van dieren tijdens het vervoer en daarmee samenhangende activiteiten. Deze richtlijn stelt dat gewonde, zwakke en zieke dieren niet in staat worden geacht te worden vervoerd, met name in de volgende gevallen:
a) wanneer de dieren niet in staat zijn zich op eigen kracht pijnloos te bewegen of zonder hulp te lopen;
b) wanneer zij ernstige open wonden of een prolaps vertonen;
c) wanneer het drachtige dieren betreft waarvan de draagtijd reeds voor 90 % of meer gevorderd is, of dieren die in de week ervoor geworpen hebben;
Wat de opgevraagde rapporten laten zien is dat slachthuis Moerbeko jarenlang een ‘magneet’ is geweest voor Nederlandse, maar ook Belgische, Franse en Luxemburgse veehandelaren, die een geschikte plek zochten om hun ‘wrakke’ vee te dumpen
Nog een voorbeeld van recidive
En dit is niet het enige bedrijf. Op 17 juli 2020 wordt in Moerbeko een melkkoe afgeleverd met een gebroken poot, rechtsachter onder de knie. Op 29 oktober wordt hiervoor proces-verbaal (van inlichtingen) opgemaakt. Opnieuw is bij ‘Historiek’ te zien dat deze veeboer/handelaar/vervoerder een lange geschiedenis van dierenmishandeling kent:
31 juli 2015, PV: voor vervoer van een mank rund; fractuur en loopt op geïnfecteerde beenderstompen.
10 februari 2016, PV: voor vervoer mank rund; Het dier heeft een fractuur van het rechter dijbeen.
19 juli 2016, PV: Er ligt een kadaver, dat reeds in verre staat van ontbinding is, in een weide bij een nog levend rund. De weide met de twee runderen wordt niet dagelijks gecontroleerd.
11 augustus 2020, PV: slaan van een rund; vastbinden van een rund op een onveilige plaats en het niet gescheiden houden van dit rund van niet aangebonden runderen; niet het juiste tijdstip van aankomst va de dieren vermelden.
En op 17 juli 2020 is er dus weer een rund vervoerd met breuk.
En daar blijft het niet bij bij deze ‘boer’, vervoerder of handelaar. Op 29 juli 2020 levert hij of zij opnieuw een melkkoe in Zele af die niet kan lopen, deze keer vanwege een gebroken linkerheup. Op 20 november volgt het PV van inlichtingen.
Op 31 mei 2021 is het opnieuw raak; hetzelfde bedrijf lost een rund met strofische rechter bil. Het dier had niet vervoerd mogen worden. De PV’s van inlichtingen en van waarschuwing volgen op 13 augustus 2021.
Nog een laatste voorbeeld
Op 6 juli 2020 vermeldt een informatieformulier: “aanvoer rund … met gebroken poot rechtsachter, niet aangeboden als noodslachting. Dier is nog in leven, dit is echter een inbreuk op dierenwelzijn. Er is geen vermelding op de VKI en de vacht is vuil.”
Op 27 oktober 2020 volgt het “Aanvankelijk PV van inlichtingen” met een ‘Historiek’:
Brief 07/05/2015: aanvoer van een rund dat niet meer recht kan.
PV 21/01/2018 Gebruik van geweld door de vervoerder bij een rund dat weigerde op te staan.
En nu dan: vervoer van een rund dat niet in staat is zich op eigen kracht pijnloos te bewegen of zonder hulp te lopen.
"Opnieuw zien we hier dat het vervoer van niet-transportwaardige dieren samen gaat met geweld tegen dieren," zeg Van Campenhout. "Uit niets blijkt dat dat er naast het opmaken van PV's ook nog boetes, gevangenisstraffen of andere maatregelen werden genomen, zoals een beroeps- of houdverbod."
Vlaamse slachthuizen nog altijd dumpplaats voor ‘wrakke’ Nederlandse runderen
In 2018 al, verzucht een Vlaamse inspecteur op het informatieformulier: “Het kan niet de bedoeling zijn dat sterk verzwakte dieren en zieke dieren vanuit Nederland als afval worden getransporteerd naar een Belgisch slachthuis.”
Daar lijkt tot nu toe niets aan veranderd te zijn. Ook het transport van 18 maart 2022, hierboven vermeld, was uit Nederland afkomstig.
Zoals gebruikelijk zijn documenten die verkregen worden door een informatieverzoek via de Wet openbaar bestuur (Wob) of, tegenwoordig, open overheid (Woo) verregaand geanonimiseerd, zodat het achterhalen van de daders achter deze dierenmishandelingen vaak moeilijk of onmogelijk is.
Toch wist Animal Rights, via erkennings- en UBN-nummers te achterhalen dat tenminste zeven transporten georganiseerd werden door dezelfde veehandel in het West Brabantse Oudemolen: Firma Dane en Zoon Agrarisch.
We weten uit een eerder informatieverzoek dat de veehandel in Oudemolen op 12 april 2017 een hoogdrachtige koe afleverde of liet afleveren bij slachthuis Tampere in Lichtervelde. Ook dat is een vergrijp dat genoteerd werd op een informatieformulier.
“Animal Rights kan zich goed voorstellen dat de Vlaamse keurders zich niet serieus genomen voelen door de overheid in wiens dienst zij werken,” geeft Van Campenhout aan. “Hoe is het mogelijk dat deze veehandel nog in Vlaanderen mag opereren?” Animal Rights hoopt dat minister Weyts hier duidelijkheid over kan geven.
Topje van de ijsberg
Bovenstaande voorbeelden van ernstige dierenmishandeling moeten slechts het topje van de ijsberg zijn, want het gaat hier slechts om informatieformulieren op opgesteld bij één slachthuis, namelijk Moerbeko, waarvan Animal Rights in september 2020 verschrikkelijke beelden naar buiten bracht en dat sinds december 2022 gesloten is, na herhaaldelijke vaststellingen van dierenmishandeling. Animal Rights wil via de in 2020 ingediende klacht met burgerlijke partijstelling een publiek proces in de correctionele rechtbank met veroordelingen voor dierenmishandeling en permanente sluiting van Moerbeko.
“Wat de opgevraagde rapporten laten zien is dat slachthuis Moerbeko jarenlang een ‘magneet’ is geweest voor Nederlandse, maar ook Belgische, Franse en Luxemburgse veehandelaren, die een geschikte plek zochten om hun ‘wrakke’ vee te dumpen,” concludeert Van Campenhout. “Een goede reden om dit slachthuis voorgoed te sluiten!”
Animal Rights kan zich echter niet voorstellen dat deze misstanden zich tot Zele beperken en verwacht een uitgebreid onderzoek van de Vlaamse autoriteiten. We eisen dat de overheden in zowel Vlaanderen als Nederland ingrijpen: dat verantwoordelijke veehouders en vervoerders zwaar bestraft worden met boetes, bij herhaaldelijke inbreuken een verbod krijgen op het houden van dieren en vervoerders die bijdragen aan structurele misstanden een verbod krijgen op het werken met dieren.
