Dierenrechtenorganisaties brengen konijnenhel in Kasterlee aan het licht

De onderzoekers van Animal Rights en Konijn in Nood deden onderzoek naar een bedrijf in Lichtaart (Kasterlee) van de sectorvoorzitter konijn van de Landsbond Pluimvee. ^{1 2} Een bedrijf waarvan je zou verwachten dat het een voortrekkersrol zou spelen in “konijnenwelzijn”. Wat werd aangetroffen lijkt echter in de verte verste niet op de promofoto’s. We treffen een bedrijf aan waarbij het terrein al in totale chaos verkeert, met overal puin en andere rommel over het erf verstrooid en een levensgevaarlijke open mestkelder tegen een van de stallen aan. Ook binnen zijn de ruimtes stoffig en smerig. Overal hangt spinrag en konijnendons. Dat terwijl konijnen heel gevoelige luchtwegen hebben, de onhygiënische omstandigheden maken hen nog vatbaarder voor infecties.

Een karkas in een kooi verkeert in verregaande staat van ontbinding. Aan de wettelijke verplichting om de dieren tweemaal daags te controleren en kadavers te verwijderen wordt duidelijk niet voldaan. Nog meer dode konijnen vinden we in propvolle onafgedekte afvaltonnen tussen de kooien met dieren in, in transportkratten, bovenop de kooien gedeponeerd en zelfs halfvergaan op de grond, achtergelaten als afval.

Naast dode, zien we ook veel gewonde en zieke dieren: dieren met draainek door infecties die niet meer normaal kunnen lopen, afgeknaagde en soms zelfs bloedende oren, kale snuiten en wonden op het hoofd of andere lichaamsdelen, al dan niet met abcesvorming. Een konijn heeft een abces op de bil, het pootje is verlamd.

Honderden dieren op dit bedrijf zitten nog altijd in minuscule, metalen draadgazen kooien, zonder zelfs maar een bodemmatje. Deze kooitjes zijn alleen te vergelijken met de reeds verboden legbatterijen en nertsenkooien. Batterijkooien zijn ook voor konijnen sinds 2020 niet meer toegestaan. We zien dieren die met hun poten bekneld zitten tussen het gaas of andere onderdelen van slecht geconstrueerde kooien. Er is voedsel zichtbaar maar zeer zelden knaagmateriaal en nergens stro. Onder de kooien bevindt zich een immense berg urine en uitwerpselen.

In de verrijkte kooien hangen de verplichte plateaus, de verrijking die deze kooien onderscheidt van de kooien met nog lagere standaard, vaak schots en scheef waardoor ze onbruikbaar zijn.

We zagen ten minste één loslopend dier dat daardoor geen toegang heeft tot voedsel en water. Drie weken later liep er nog steeds een konijn los.

Te oordelen naar de slachthaken hangend van een leiding en slachtafval in een van de stallen worden in deze onhygiënische omstandigheden ook konijnen geslacht.

Enkel de konijnen voor het ‘afmesten’ zitten in ‘verrijkte parken’, de voedsters en hun jongen zitten per nest op elkaar gepropt in verrijkte kooien. De jonge konijntjes leven in goten van draadgaas zonder enig strooisel of ander nestmateriaal. We zagen diverse jonge dieren die vastzaten met hun pootjes. In een aantal van de ‘parksystemen’ zijn de plateaus opgeklapt waardoor het beschikbare oppervlak een stuk kleiner wordt. Men lijkt in dit bedrijf de plateaus op te klappen als de konijnen groter worden en juist meer ruimte nodig hebben.

Animal Rights: "Ook de parksystemen die we zagen zijn allesbehalve diervriendelijk. De konijnen hebben nog steeds te weinig ruimte om natuurlijk gedrag uit te oefenen en hebben te lijden onder onderlinge agressie met bijtwondes tot gevolg. Ook in de parkkooien zagen we veel dode en gewonde dieren."

Onderzoekers van Animal Rights in Nederland filmden het meest schokkende konijnenleed bij parkhuisvesting. In België werd Lidl berispt voor haar misleidende reclame van vlees van parkkonijnen na een klacht van Animal Rights.

Vlaamse politici kloppen zich op de borst met de invoering van de parken: “Met die regelgeving zijn we koploper binnen Europa,” zei Ben Weyts. Gwenny De Vroe (Open Vld) zei in hetzelfde debat “dat we hier in België inderdaad een voortrekkersrol spelen op het vlak van de konijnen in vergelijking met de andere landen in Europa.” Tinne Rombouts (CD&V) bracht in: “… ik vind dat we best wat fier mogen zijn op onze konijnenhouderij in Vlaanderen en België, omdat we een enorme voortrekkersrol hebben gespeeld en nog altijd spelen op het vlak van dierenwelzijn van konijnen.“ ¹

Maar de werkelijkheid is voor de konijnen niet zo rooskleurig, zo blijkt uit de beelden.

Het sterftecijfer in de konijnenindustrie is hoog, rond de 20-25 procent en dat vermindert niet bij parkhuisvesting. Konijnen zijn niet geschikt voor industriële kwekerij. Ze zijn gevoelig voor infecties en zijn moeilijk te behandelen, in de industrie is de infectiedruk hoog en dus ook het sterftecijfer. Dit bevestigde ook Ben Weyts in 2018 in de commissie Dierenwelzijn.¹

De konijnenhouderij kan op geen enkele wijze voldoen aan de natuurlijke behoefte van deze dieren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de sterfte hoog is. Ongeacht het systeem komen deze dieren nooit buiten, zien geen daglicht, er is niet of nauwelijks ruimte voor huppelen en rennen, kunnen niet graven, hebben onvoldoende schuil- en knaagmogelijkheden, eten eenzijdig voer met te weinig vezels, moeten lopen over een gespleten ondergrond, leven boven hun eigen uitwerpselen en ademen daarvan de ammoniaklucht in, zijn blootgesteld aan constant lawaai van mechanische ventilatie, muziek en rammelende kooien, en leven in onnatuurlijke groepsverbanden.

Het oordeel in rapporten van de European Food Safety Authority (EFSA) en Wageningen Universiteit is vernietigend voor de konijnenhouderij. Wageningen meldt bijvoorbeeld dat er bij konijnen “hoge scores voor ongerief“ voor komen en deze “worden vooral veroorzaakt door houderijcondities”.

Animal Rights en Konijn in Nood zijn geschokt, ondanks de jarenlange ervaring met de konijnenhouderij, dat ze deze misstanden aantreffen bij, notabene, de sectorvoorzitter van deze dierenindustrie. De dierenrechtenorganisaties hebben op 11 december klacht ingediend bij de Afdeling Dierenwelzijn van de Vlaamse overheid. We verwachten van de Vlaamse overheid dat ze een inspectie uitvoert en vervolgens dit bedrijf sluit. Daarnaast heeft onze advocaat op 18 december een strafklacht neergelegd bij de Procureur des Konings tegen Lumakonijn en diens zaakvoerders. Animal Rights heeft gevraagd erkend te worden als benadeeld persoon. Het Antwerpse Parket heeft reeds gemeld een dossier te hebben geopend, wat ons positief stemt.

Het is tijd om te concluderen dat de konijnenhouderij op geen enkele wijze in staat is om te voldoen aan de behoeftes van konijnen en dat konijnen volstrekt ongeschikt zijn voor de vee-industrie. We moeten daarom stoppen met de zoektocht naar steeds weer kleine, vaak denkbeeldige, verbeteringen in de leefomstandigheden die er enkel voor zorgen dat de consument met een goed gevoel verder konijn kan eten, maar voor de konijnen zelf geen verschil maken. Dieren lijden nog steeds in kooien en er ontstaan zelfs nieuwe welzijnsproblemen: voedsters vertonen bijvoorbeeld agressief gedrag wanneer ze in een groep gehuisvest worden en hygiëne wordt een probleem zodra verrijkingsmateriaal en betere bodems worden gegeven.

’Dierenwelzijn’ is een illusie in de konijnenhouderij. Het is een kleine industrie in Vlaanderen met maar 15 konijnenhouders en twee slachthuizen. Hoog tijd dat deze tak van de vee-industrie verdwijnt. De feestdagen zijn bij uitstek een tijd van bezinning en gaan vaak vergezeld van een oproep tot vrede op aarde. Animal Rights en Konijn in Nood roepen iedereen daarom op om (ook) dit jaar het ‘Kerstkonijn’ van tafel te laten en te kiezen voor een vreedzaam, plantaardig alternatief.

“De reclames en promofoto’s van de sector zelf en supermarkten staan ver van de werkelijkheid. Dierenwelzijn is een illusie in de konijnenhouderij. Het is geen konijnenhemel, maar een konijnenhel,” besluit Animal Rights directeur Susan Hartland.

Het nieuwsblad noteert op 20 december:
"Luc Buyens die samen met zijn vrouw al 38 jaar in het vak zit, ontkent de beelden niet, maar zegt dat hij zijn redenen heeft voor de chaotische toestand. “Vanaf 1 januari 2025 gelden er nieuwe welzijnsnormen. Daarom zijn we sinds juni onze hokken aan het aanpassen om juist het dierenwelzijn te verbeteren. Denk maar aan plastic bodems, grotere kooien en een open structuur. Door die verbouwingen zitten de konijnen nu in een noodstal en het is daar dat ze zijn gaan filmen.” Hij geeft mee dat de konijnen zodra de verbouwingen klaar zijn, over zo’n zes weken, de noodstal verlaten." ¹

Na de beelden van Animal Rights vlak voor de Kerst, brengt Ongehoord Op 24 januari 2024 beelden van konijnenhouderij Konzo in Minderhout (Hoogstraten) naar buiten. Op de beelden is te zien dat de konijnen aan hun oren, hun staart en vacht uit de kooien worden gehaald. Ze worden daarna hardhandig in een kar gesmeten. Daarnaast zijn er ook veel dode of gewonde konijnen te zien. Het laat opnieuw zien dat de konijnensector door en door verrot is en afgeschaft dient te worden. We willen dan ook niets meer horen van Belgische politici over de voortrekkersrol van België in dierenwelzijn bij konijnen!!!

Op 22 februari 2024 beweert Cas Goossens, na bekladding van de voorgevel van zijn Grand Café De Rooden Hoed op de Oude Koornmarkt in Antwerpen met krijt en stickers, “dat het konijnenvlees dat wij serveren van een correcte fokkerij komt.”
De man begrijpt er niets van. Er zijn geen “correcte” konijnenfokkerijen. De beelden van Animal Rights uit Kasterlee (en ook die van Ongehoord uit Hoogstraten) laten juist zien dat ook ‘voorbeeldbedrijven’ - het bedrijf in Kasterlee is van de sectorvoorzitter konijn van de Landsbond Pluimvee - concentratiekampen zijn waar de dieren een verschrikkelijke bestaan lijden (geen spelfout!).
De konijnenfokkerij is niet ”correct”, zal ook nooit ”correct” zijn en dient dus afgeschaft te worden!