Dierproeven voor onderwijs reduceren individuen tot gebruiksvoorwerpen

Studenten diergeneeskunde, maar ook dierproefnemers, leren onder andere de dieren stevig vast te houden zodat ze invasieve handelingen kunnen uitvoeren, zoals het geven van een injectie of het toedienen van stoffen via de bek. In het ergste geval maken de dieren 40 lessen per jaar mee en worden per les twee injecties geoefend. Dat betekent dat een muis of rat tot wel 80 nodeloze injecties per jaar kan krijgen toegediend..

De aanvragers geven aan dat ze hiervoor vooral surplus dieren gebruiken. Dat zijn dieren die na het einde van een experiment in leven blijven, dieren die overblijven uit fok of kweek en dieren die om andere redenen overtollig zijn. "Levende voelende wezens worden behandeld als vervallen wegwerpproducten."

Een belangrijk leerdoel van het onderwijs is volgens de samenvatting van één van de aanvragen: “een verantwoord en zorgvuldig gebruik van de dieren, waarbij rekening gehouden wordt met dierenwelzijn”.

Paulien Edixhoven van Animal Rights: “Deze studenten willen leren dieren te genezen en niet pijn te doen, of ziek te maken. Waarom moet een student geneeskunde gezonde muizen of ratten injecteren, of moet die zich verdiepen in veranderend gedrag van een muis die een stofje toegediend heeft gekregen? Dat eerste kan in een skills lab gebeuren, waar op bijvoorbeeld kunstmuizen de benodigde vaardigheden kunnen worden getraind. En veranderend gedrag observeren na toedienen van stofjes is niet relevant voor een student geneeskunde en moet sowieso niet gedaan worden.”

Sinds oktober 2019 heeft Animal Rights in samenwerking met de Universiteit Utrecht, het UMC Utrecht en opvangcentrum Het Knagertje al meer dan duizend muizen en ratten herplaatst en zo van een zekere dood gered. Deze muizen en ratten zijn de ambassadeurs die ons vertellen dat we moeten streven naar dierproefvrij onderzoek.

Proefdieren worden vaak beschouwd als gebruiksvoorwerpen voor menselijke doeleinden en daarna afgedankt. Een positief bijeffect van het herplaatsingsproject is dat iedereen die betrokken is bij de fok en het gebruik van proefdieren bewuster wordt van de noodzaak om het aantal ‘overtollige’ proefdieren zo beperkt mogelijk te houden. Herplaatsing laat aan de betrokken dierproefnemers en verzorgers zien dat een proefdier meer is dan wat die term aanduidt.