Doden van dieren voor vermaak en smaak

De beruchte Country Side Alliance hield met groepen honden een klopjacht op vossen. De jagers waren zelf te paard en hadden de welbekende rode pakken aan. Het was rennen en vliegen die dag, maar ook succesvol: geen enkel dier werd gedood. De Hunt Saboteurs zijn een begrip in Engeland: sinds de jaren 70 worden er wekelijks ‘sabs’ georganiseerd met als doel wilde dieren in hun natuurlijke habitat beschermen.

In de afgelopen twintig jaar volgde ik de Hunt Saboteurs op afstand. Ik had mijn handen vol aan de campagnes tegen dierproeven in Nederland: acties bij laboratoria, infostands in de binnensteden, media te woord staan en gesprekken voeren met bestuurders van universiteiten. De resultaten waren er ook naar. Zo werden ruim 100 apen gered en opgevangen door Stichting AAP, hondenexperimenten gestopt in Maastricht en tabakstesten op dieren verboden.

Ik speelde ondertussen met de gedachten om alle ervaringen die ik had opgedaan toe te passen op andere thema’s. Zo werd Animal Rights geboren en werd ons werkterrein uitgebreid. Vanaf 2015 lag de focus niet enkel op dierproeven maar ook op bont, slacht en jacht.

In oktober organiseerde ik de allereerste ‘sab’ in Nederland. Na een tip van een aantal bezorgde buurtbewoners trokken we naar de Hoeksche Waard om ganzen te beschermen. Zij lieten ons zien hoe jagers in de vroege ochtenduren verscholen zitten in hutjes om de overvliegende ganzen te lokken met plastic exemplaren, lokganzen genoemd. Wanneer de ganzen de daling inzetten worden ze bestookt door schietgrage jagers.

Het idee van onze actie was simpel maar effectief: met toeters de overvliegende ganzen op tijd waarschuwen, zodat ze hoger gaan vliegen. Zodoende komen de dieren buiten bereik van het geweer. Nu, vier jaar later, zijn de Hunt Saboteurs in Nederland hard op weg om een begrip te worden. In meerdere provincies worden acties georganiseerd om wilde dieren te beschermen. En als we ze niet kunnen beschermen dan filmen we de jachtpartij. Op deze wijze hebben we al vele misstanden kunnen vastleggen.

Niet alleen in het veld, maar ook in de rechtszaal komen we op voor de wilde dieren. Samen met onze dierbare collega’s van Fauna4Life voeren we rechtszaken om ontheffingen aan te vechten. Denk aan zaken zoals de vergassingen van duizenden ruiende ganzen, het vangen van kraaien met vangkooien of het afschieten van aalscholvers.

De media weet ons gelukkig ook steeds beter te vinden, zodat we een helder tegengeluid kunnen laten horen. Dat tegengeluid is meer dan ooit nodig. De machtige en rijke jagersvereniging is diep geïnfiltreerd in vrijwel alle politieke partijen. Wetgeving wordt regelmatig aangepast om tegemoet te komen aan de wensen van de jagers. Er wordt aan de lopende band een mediabeeld gecreëerd van betrokken, het liefst vrouwelijke, natuurliefhebbers die slechts oogsten uit de natuur: het ideale scharrelvlees. Want, hoe kan zo’n aardige dame nou dieren doodschieten voor haar plezier?

Deze uitgekiende propaganda willen we zoveel mogelijk onschadelijk maken met goede argumenten en duidelijk beelden. Jagen is een misselijkmakende hobby dat zorgt voor stress, angst en pijn bij dieren. Vele dieren worden aangeschoten en ontkomen. Zo vliegt 40% van alle ganzen in Nederland rond met hagel in het lijf. Vossen worden met lichtbakken in het donker opgewacht om afgeknald te worden. En wat dacht je van aalscholvers op het sportlandgoed Zwartemeer in Drenthe? Die zouden dood moeten, omdat ze door hengelaars uitgezette vissen opeten. De wereld op zijn kop.

Ik zal nooit vergeten hoe een groep lachende volwassen mannen met honden een haas aan het opjagen waren. Ze schoten het dier aan en lieten de hond erop los. Vervolgens werd de haas met zes klappen doodgeslagen. Dát is het ware gezicht van de jacht.

Het doden van dieren voor vermaak en smaak staat lijnrecht tegenover het recht op leven en welzijn van elk individu. Bovendien kan de jacht nooit alle mensen voeden, plantaardige voeding wel. De jacht is een bloedige sport van een selectieve groep hobbyisten en moet zo snel mogelijk verboden worden.

• Robert Molenaar, oprichter Animal Rights