Een Ruiseleedse soap met de varkens als verliezers

Animal Rights nam telefonisch contact op met de brandweer Midwest en zij bevestigden dat de dieren werden achtergelaten in de beerput omdat de boer weigerde om de beerput leeg te halen. Zonder het leeghalen van de beerput kon de reddingsactie niet doorgaan.

Een dergelijke gang van zake is voor Animal Rights onverteerbaar. Animal Rights diende een klacht in bij de dienst Dierenwelzijn wegens dierenmishandeling en bewuste nalatigheid in een levensbedreigende situatie. “Dit is het ware gezicht van de veeteelt: Er is geen greintje compassie voor de dieren. Zelfs niet als ze dreigen te verdrinken in hun eigen mest”, reageerde Animal Rights campagnecoördinator Els Van Campenhout.

Per e-mail vroegen we om opheldering bij de gemeente Ruiselede:

“Wij horen graag van u of de dieren nog in leven zijn en welke actie zal ondernomen worden om de dieren uit de beerput te halen.”

Eerste schepen van Ruiselede Marc De Muynck antwoordde:

“Na contact met de landbouwer blijkt dat de put toch grotendeels werd leeggemaakt, dat de dieren er werden uitgehaald en dat, niettegenstaande, een aantal varkens het ongeval jammer genoeg niet hebben overleefd.”

Tegelijkertijd schreef Animal Rights aan Minister van Dierenwelzijn Ben Weyts met onder andere de volgende vragen:

-Hoe is het kunnen gebeuren dat de dieren achtergelaten werden en de brandweer geen evacuatie kon uitvoeren?

-Heeft de Dienst Dierenwelzijn een zicht op hoeveel gelijkaardige ongevallen er in het verleden al gebeurd zijn en werd daar telkens al het nodige gedaan om de dieren te redden? 

-Welke stappen zullen er in de toekomst ondernomen worden zodat landbouwdieren niet aan hun lot worden overgelaten wanneer stalvloeren het begeven? 

-Kunnen boeren gedwongen worden om hun beerput leeg te halen zodat de reddingsactie kan doorgaan?

Het Ministerie van van Mobiliteit, Openbare Werken, Vlaamse Rand, Buitenlands Beleid, Onroerend Erfgoed en Dierenwelzijn antwoordde uit naam van Minister Weyts, maar ging niet op onze verdere vragen in:

“We hebben de nodige informatie verzameld om de juiste toedracht te achterhalen. Hieruit blijkt dat de dieren reeds dood waren bij aankomst van brandweer en politie. Dat is ook de reden waarom de mestkelder niet werd leeggepompt.   Wanneer de dieren wel nog in leven zijn, onderneemt de brandweer altijd alle mogelijke acties om de dieren te redden. Zij zijn hiervoor opgeleid. Indien nodig wordt in dergelijk geval inderdaad de mestkelder leeggepompt.”

In Het Nieuwsblad van 23 augustus wordt het verhaal weer iets anders verteld. Het gaat dan om 14 varkens. De brandweer zegt tegen de krant:

“De beerput van zo’n twee meter diep was grotendeels gevuld met mest, we konden er dus niet in staan. Bovendien is die put niet opgedeeld in compartimenten. Het gaat om één grote put die onder twee stallen doorloopt. Aangezien de varkens zich al onder de vloer hadden verspreid, was het een beetje zoals vissen in een grote vijver.”

Het verhaal is nu dat de beerput niet tijdig leeggepompt kon worden: “Aangezien het om een gigantische hoeveelheid mest ging, zou dat uren of zelfs dagen duren. De dieren zouden tegen dan al gestorven zijn. Bovendien moet je die mest dan ook nog ergens kwijt kunnen.” ¹

De varkenshoudster zegt tegen de krant:

“De volgende morgen hebben we dan de put leeggepompt en als we een varken zagen, hebben we het er met touwen uit getrokken. We hebben ons eigen leven geriskeerd.”

“Ook voor ons doet dit pijn, want we kweken die dieren niet om hen te zien sterven. Alles zat gewoon tegen. In het compartiment dat doorzakte, zaten net de zwaarste dieren van 100 kilogram. Vrijdag was er een vrachtwagen gekomen om een lading op te halen, maar doordat hij vol zat, konden zij niet meer mee.” ¹

Al deze verschillende versies van de gebeurtenissen op maandagavond 19 augustus, en alle excuses voor het niet (kunnen) redden van deze 14 varkens, maken overduidelijk dat de zinloze, vreselijke dood van landbouwdieren een vast onderdeel vormt van de gewetenloze vee-industrie en dat beslissingen over dierenlevens vooral op basis van praktische en economische afwegingen gemaakt worden.

Net als andere, steeds terugkerende, calamiteiten in stallen en op transport - zoals dieren die levend verbranden of stikken in de rook bij stalbranden, of dieren die omkomen door hittestress, strenge vorst of verkeersongelukken tijdens het transport, maar ook dieren die langzaam creperen door verwaarlozing - zijn de dieren die verzuipen in hun eigen mest onlosmakelijk verbonden met het systeem dat voorziet in het vlees, melk en eieren op uw bord.

Animal Rights roept iedereen daarom ook op om te kiezen voor een plantaardige levensstijl.