Inhoud
Geen gerechtigheid voor de achtergelaten konijnen van Grimbergen
November 2019 deed een Animal Rights onderzoeksteam na een tip een gruwelijke ontdekking in het Vlaams-Brabantse Grimbergen. In een vervallen schuur achter een dichtgetimmerde woning aan de Driesstraat (Humbeek) troffen zij de gemummificeerde lijken aan van vele tientallen konijnen die in hun batterijkooien gecrepeerd waren. Diezelfde week legde Animal Rights een klacht van dierenmishandeling neer bij de politie.
Huiszoeking
Al snel werd er een huiszoeking uitgevoerd en hebben de diensten feiten vastgesteld van dierenmishandeling. In de stallen bevonden zich 60 kooien met de restanten (skeletten) van overleden konijnen. De kooien waren verdeeld over twee stallen met respectievelijk 40 en 20 kooien. De opstelling en de hoeveelheid van de kooien wijst erop dat dit een fokkerij is geweest.
Geen vervolging
De zaak is nu geseponeerd, omdat de eigenaar van de stal, Louis Moens, op 8 februari 2019 op 94-jarige leeftijd overleed. Er is wel meer duidelijk geworden over de vreselijke wijze waarop de dieren aan hun einde gekomen zijn.
De verantwoordelijke
Louis Moens werd 15 jaar geleden ziek. Hij was toen al rond de 80 jaar oud. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis en keerde nooit meer terug naar zijn oude woning. Hij werd lang verzorgd door een alleenstaande schoonzus en vertoefde de laatste jaren in een rusthuis. Hij heeft volgens de verklaring van zijn zoon nooit over het oude huis gesproken, mogelijk vanwege meerdere hersenbloedingen of herseninfarcten. De woning verviel en verwilderde.
Omkomen van honger en dorst
Bij de opname in het ziekenhuis van Louis Moens worden de konijnen dus aan hun lot overgelaten. “Omkomen van honger en dorst zonder ontsnappingsmogelijkheid moet voor onvoorstelbare paniek, stress en lijden gezorgd hebben,” zegt Animal Rights campagnecoördinator Els van Campenhout.
Een deel van de kooien bestaat uit zogenaamde voedster-kooien, waarin moederkonijnen hun jongen werpen. “Je moet er niet aan denken dat wanhoop deze moeders mogelijk tot kannibalisme heeft gedreven,” zegt Van Campenhout.
Familie Moens
De familie zegt zich nooit om de eigendommen van de vader bekommerd te hebben. Zowel een zoon als kleinzoon van Louis werden verhoord en beide ontkennen alle betrokkenheid met de konijnenfokkerij en verklaren geen weet te hebben gehad van het bestaan ervan. De relatie tussen Louis en de rest van zijn familie was niet goed.
Buurtonderzoek
Ook het resultaat van een buurtonderzoek was negatief. Niemand van de buren en andere omwonenden had weet van het bestaan van de kwekerij en kon de politie dan ook niet vertellen wie hier eventueel verantwoordelijk voor geweest is.
Geen vergunning
De gemeente Grimbergen heeft in 1977 enkel een vergunningaanvraag van Louis Moens ontvangen voor het houden van koeien en kalveren. Voor het kweken van konijnen (tot 100 dieren) was geen aanvraag of meldingsplicht nodig.
Animal Rights
Deze uitkomst is voor Animal Rights natuurlijk onbevredigend. Dieren zijn op een vreselijke manier verwaarloosd en niemand legt daar verantwoording voor af. Het verstrijken van de jaren tussen daad en ontdekking speelde daarin een grote rol.
Animal Rights wil er op wijzen dat de konijnen het in de huidige, reguliere vee-industrie niet veel beter hebben. Ook in het door de industrie bejubelde ‘parksysteem’ hebben konijnen geen mooi leven. De konijnen kunnen nooit naar buiten, zien nooit daglicht, lopen op plastic bodems met spleten, kunnen niet grazen of graven, zitten in onnatuurlijke groepsverbanden, leven in de ammoniak stank boven hun eigen keutels en urine, is het sterftecijfer en antibioticagebruik hoog, worden rammen en voedsters grotendeels in eenzame opsluiting gehouden, en worden deze seksueel geweld aangedaan bij het afnemen van sperma en kunstmatige inseminatie. Een ‘vleeskonijn’ wordt slechts 11 weken oud, een voedster misschien één jaar.
Animal Rights roept iedereen op om konijn van het bord te laten!
