Inhoud
Geen handhaving bij geiten- en schapenslachthuis Mulder
In juni van dit jaar bracht Animal Rights undercover beelden uit die werden gemaakt bij slachthuis Mulder in Twello. Op de beelden was te zien hoe geiten en schapen op een gruwelijke manier om het leven worden gebracht. Hoewel veel van dit leed gewoon legaal is, waren er ook een aantal misstanden te zien. Animal Rights diende een handhavingsverzoek in bij de NVWA. De reactie hierop is niet bevredigend dus er volgt een beroep tegen het besluit van de NVWA.
Lees ook: Nieuwe undercoverbeelden uit Nederlands slachthuis
Dieren hardhandig vastgepakt
Animal Rights merkte op dat dieren bij de kop, hoorns, staarten en vacht worden gepakt om voortgedreven te worden. De NVWA verwerpt de meeste van deze gevallen omdat op de beelden niet altijd het hele dier te zien is en dus niet bewezen is dat ze ook langs achter worden voortgedreven. In twee gevallen worden geiten bij de staart gepakt en middels een draaibeweging voortgedreven. Enkel daarvoor wordt een waarschuwing gegeven.
“De NVWA geeft steevast eerst een waarschuwing wanneer er sprake is van dierenleed. Dit is onaanvaardbaar. Wie verkeerd parkeert krijgt ook meteen een boete zonder waarschuwing, waarom krijgen slachthuizen en hun medewerkers een voorkeursbehandeling?” vraagt Rowena Vanroy, directeur Animal Rights.
Elektrocutie
Daarnaast vroeg Animal Rights om handhaving over de manier waarop de schapen en geiten worden geslacht. Ze worden bijeengedreven, met hun kop tegen de elektroden geduwd terwijl ze het uitschreeuwen van de pijn, vervolgens op tafel gegooid, gekeeld en leeggebloed.
Reactie NVWA: “Het oppakken van de bokjes is noodzakelijk om ze goed te kunnen fixeren. Het oppakken zal spanning geven, maar er hoeft geen sprake te zijn van een vermijdbare vorm van pijn, spanning of lijden om een goede fixatie bij het bedwelmen te garanderen.”
En ook: “Op het moment dat de dieren elektrisch zijn bedwelmd, is er geen bewustzijn meer en is het dier ongevoelig voor prikkels. Als het dier dan op de tafel wordt gelegd, veroorzaakt dit geen pijn, spanning of lijden.”
Dieren elektrocuteren heet in juridische termen immers “elektrisch bedwelmen”. Door middel van een stroomstoot worden de dieren buiten bewustzijn gebracht. Dat dit pijn, spanning en lijden met zich meebrengt is duidelijk. De doodskreten van de bokjes gaan immers door merg en been. Juridisch is echter enkel van belang of deze pijn, spanning en lijden vermijdbaar is, en dat is niet het geval.
“Het is nog maar eens bewezen dat het onmogelijk is om dieren op een vriendelijke manier om te brengen. We zouden het geen mens toewensen om geëlektrocuteerd en gekeeld te worden. Voor een dier is dat niet anders," aldus Vanroy.
Dieren ontsnappen
Tot twee keer toe onstnappen er dieren. Een schaap rent de slachtvloer op en verschuilt zich achter leegbloedende soortgenoten. Een geit weet naar buiten te rennen, een woonwijk in. Het dier wordt achtervolgd, kan gepakt worden en wordt dan alsnog naar de slacht geleid.
Dit is in strijd met de wet, omdat een bedrijf zodanig geconstrueerd moet zijn dat ontsnappen onmogelijk is. Maar omdat het de eerste keer was dat dit voorviel bij Mulder, kiest de NVWA ervoor om enkel een waarschuwing te geven.
Stop het gedoogbeleid!
De NVWA kiest er steevast voor om eerst waarschuwingen te geven omdat het “de eerste keer is dat zoiets voorvalt”. Dit is niet helemaal correct. Het is de eerste keer dat de NVWA weet dat zoiets voorvalt. Als we voor elke inbreuk eerst moeten wachten tot het op de radar van de NVWA verschijnt en er dan ook nog eens voor elke afzonderlijke inbreuk eerst een waarschuwing wordt gegeven, dan worden misstanden de facto gedoogd. Bovendien kunnen we ons afvragen hoe de NVWA uberhaupt kan toezien op naleving van de regels wanneer er in Nederland wel 1,7 miljoen dieren per dag geslacht worden.
Dit is in strijd met het Europees recht dat doeltreffende en afschrikwekkende sancties vereist. Animal Rights eist dan ook dat het bestraffingsbeleid wordt herzien en gaat in beroep tegen het besluit van de NVWA. Uiteraard in afwachting van het voorgoed sluiten van de slachthuizen, want dat is de enige manier waarop dieren echt vermijdbare pijn, spanning of lijden bespaard kan worden.
De dieren die worden geslacht bij slachthuis Twello zijn niet enkel gefokt voor geiten-, schapen- of lamsvlees. Heel wat van deze dieren zijn eigenlijk "restjes" van de zuivelindustrie. Om melk en kaas van schapen of geiten te maken, moeten de moederdieren immers jaarlijks bevrucht worden. De helft van de nakomelingen zijn mannelijk en gaan op jonge leeftijd naar de slacht. Een deel van de vrouwelijke schapen en geiten blijven op het bedrijf. Zij kunnen dienst doen om de uitgemolken moeders te vervangen. Alle vrouwelijke dieren die niet van nut kunnen zijn of die niet (meer) voldoende melk geven, gaan naar de slacht. Hoe dan ook eindigt het leven van de dieren in de zuivelindustrie voortijdig in het slachthuis.
