Genk verruimt jachtgebied met 70 hectaren bosgrond

Na het verpachten van de jachtrechten van het bos van Zonhoverheide in 2019 en de bossen Horensberg en Bodem in 2020¹, worden er nu opnieuw bosgronden van de stad Genk verpacht.² Ditmaal niet onder openbare aanbesteding maar exclusief (lees: onderhands) aan de al aanwezige jagers(groepen). Samen omvatten deze gronden meer dan 470 hectaren, dat zijn zo'n 660 voetbalvelden. Dat is naar zeggen van de stad nodig om de everzwijnenproblematiek aan te pakken. Dit besluit staat echter in schril contrast met de beslissing van stad Leuven die begin dit jaar nog alle stadgronden schrapte als jachtgebied teneinde het dierenwelzijn te verbeteren.³ De situatie is dan misschien niet identiek, maar de uitkomst wel: in jachtgebied worden onschuldige dieren gedood. En dat is exact wat er hier nu gebeurt.

Joffrey Legon, Animal Rights: "In plaats van stappen voorwaarts te zetten inzake dierenwelzijn, katapulteert stad Genk zich in tegenovergestelde richting."

Dat er conflicten zijn of kunnen ontstaan, ontkent Animal Rights niet. "Hoe is het anders mogelijk in volgebouwd en versnipperd Vlaanderen waar wilde dieren amper ruimte hebben om te (over)leven?", luidt het bij campagnecoördinator Legon. Het probleem is dat bij het voorkomen van zulk conflict, doden telkens naar voor geschoven wordt als oplossing en juist dat zou niet mogen. Zolang jacht aanvaardbaar blijft, worden diervriendelijke oplossingen als het ware gegijzeld gehouden. De wil om te investeren en innovatief na te denken ontbreekt.

Animal Rights pleit ervoor om nu écht werk te maken van niet-dodelijke maatregelen zoals geboortebeperking. Al jaren worden er dezelfde excuses naar voren geschoven, zoals de befaamde kennislacunes, maar dat moet nu echt eens gaan stoppen.

Onder de vermeende schade behoren ook verkeersongelukken. Toch tonen de gegevens op de grofwilddatabank¹ van het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) dat er noch in 2021 noch in 2022 verkeersongevallen plaatsvonden in Genk. Ook voor schadegevallen aan gewassen zijn de cijfers bijzonder mager: 7 schadegevallen in 2021 en geen enkel in 2022. Over zogenaamde aanvallen van everzwijnen tegenover buurtbewoners en huisdieren konden ons geen cijfers voorgelegd worden. Daarnaast bestaat er daar -indien de aanvallen effectief plaatsvonden- de vraag waarom de everzwijnen aanvielen? Bioloog Frederik Thoelen was er tijdens de begeleide everzwijnenwandeling van Animal Rights² nochtans zeer duidelijk over: de dieren vallen maar zeer uitzonderlijk écht aan en dat enkel in extreme situaties waar ze uitgelokt worden of waar ze bijgevoederd werden.

Legon: "Bestrijding wordt over heel het land steeds als een noodzakelijk iets geportretteerd. Everzwijnen, damherten, kraaiachtigen, ze moeten er allemaal aan, maar in bijna elk geval ontbreekt (wetenschappelijke) onderbouwing en worden diervriendelijke alternatieven systematisch aan kant geschoven. In dit geval is de bestrijding zogezegd hoogstnoodzakelijk maar buiten een paar omgewoelde tuinen en verdwaalde everzwijnen is de noodzaak ver te zoeken.

De wil om zich te wenden tot diervriendelijke oplossingen blijkt ook voor sommige buurtbewoners niet aanwezig. Stad Genk heeft reeds tweemaal een groepsaankoop voor wildrasters georganiseerd om zo de schade aan tuinen te voorkomen. Positief, zou je denken, voor mensen die hun tot op de laatste takjes bijgesnoeide tuin willen beschermen. Maar hier was bij de gezinnen opvallend weinig interesse voor. Bovendien ontbreekt er sowieso een gezonde portie verdraagzaamheid als je meent dat een omgewoelde tuin verantwoording vormt om dieren te gaan doden. Scherm je tuin af of geniet van de natuur.