Het uitsterven van landbouwdieren erg? Ontkracht!

Als mensen plantaardig eten, zullen dieren die nu in de veehouderij leven inderdaad uitsterven. Niemand gaat immers voor de lol dieren fokken als daar niets aan te verdienen valt. De vraag is of het erg is als deze soorten uitsterven. Daarbij moeten we realiseren dat de dieren in de veehouderij er zonder de mens niet waren geweest. Het zijn dieren die extreem zijn doorgefokt en daaronder te lijden hebben. Veel mensen weten dat dit geldt voor honden met een korte snuit, die daardoor ademhalingsproblemen hebben, maar ze weten niet dat een 'gewone' koe in de wei ook extreem is doorgefokt. Een rund heeft van nature veel kleinere uiers die veel moeilijker zichtbaar zijn dan die van de moderne koe, bij wie grote uiers onder het lichaam bungelen. De hoge melkproductie vraagt enorm veel energie. Hoogleraar celbiologie en immunologie Huub Savelkoul vergelijkt het met topsport.¹ Dat maakt koeien kwetsbaar, waardoor ze vatbaar zijn voor problemen als kreupelheid en uierontsteking, waar jaarlijks één op de drie koeien mee te maken krijgt.

Kippen legden van nature maximaal 20 eieren per jaar. De moderne legkip kan er wel 300 leggen. Kippen verliezen daardoor veel calcium, want er is veel calcium nodig voor de productie van eierschalen. Deze dieren krijgen vervolgens zwakke botten en in hun korte leven - legkippen worden na anderhalf jaar geslacht, omdat hun eierproductie dan is afgenomen - krijgen ze daar last van. Zo krijgt meer dan 80% van de legkippen letsel aan het borstbeen.² Kippen die gehouden worden voor vlees hebben het niet beter. Na 6 weken - de slachtleeftijd - is een kuikentje uitgegroeid tot een 'vleeskuiken' van 2 kilo: vergelijkbaar met een kleuter die het gewicht heeft van een volwassene. Veel vleeskuikens zakken dan ook door hun eigen poten.

Als deze dieren uitsterven, wie vindt dat dan erg? Mensen kunnen het jammer vinden, maar dieren in de veehouderij hebben te lijden onder hun eigen genen, omdat mensen gefokt hebben op eigenschappen die zij graag zien. Het voortbestaan van soorten is niet per definitie heilig. Zeker niet als deze soorten door menselijk toedoen zijn ontstaan, terwijl individuen van deze soorten eronder te lijden hebben. Soorten kunnen niet lijden, individuen wel. In de natuur moet er ruimte zijn voor runderen en hoendervogels, maar de doorgefokte koeien, kippen en andere dieren in de veehouderij kunnen er beter niet zijn.

Wanneer je het verdwijnen van soorten erg vindt, dan is dat juist een argument om tegen de veehouderij te zijn en plantaardig te eten. De veehouderij is namelijk verantwoordelijk voor het verdwijnen van veel soorten planten en dieren.

Het verdwijnen van soorten of meer algemeen het verlies van biodiversiteit, is een probleem. Het heeft impact op ecosystemen en dus op individuen die in deze ecosystemen leven en ervan afhankelijk zijn. Momenteel verliest de aarde door toedoen van de mens veel biodiversiteit: elk jaar verdwijnen er 100 tot 1000 soorten op iedere miljoen soorten.¹ Wetenschappers spreken van een massa-extinctie. Allerlei factoren dragen hieraan bij, zoals klimaatverandering en verlies van leefgebied. Zo verdwijnt er veel natuurlijk leefgebied van soorten, omdat mensen natuur innemen om er landbouw te bedrijven. De veehouderij is onder andere op die manier een grote veroorzaker van biodiversiteitsverlies: 30% van het verdwijnen van soorten, wordt veroorzaakt door de veehouderij.² Dat betekent dat op iedere miljoen soorten er jaarlijks 30 tot 300 verdwijnen 'met dan aan' de veehouderij.