Inhoud
Koning bezoekt omstreden slachthuis – tot de voordeur
Een compilatie van beelden uit de Nederlandse varkenshouderij.
Koning Willem-Alexander was 17 februari virtueel te gast bij slachthuis Westfort in IJsselstein. Terwijl hij uitleg kreeg van een dierenarts van de NVWA wandelden tientallen varkens het slachthuis in. Westfort raakte twee jaar geleden in opspraak vanwege dierenmishandeling.1
Animal Rights noemt het werkbezoek van de vorst “bizar”. Campagnecoördinator Anna Krijger: “Een bedrijf dat kort geleden de wet heeft overtreden en dieren vreselijk leed heeft aangedaan wordt ‘beloond’ met een bezoek van de koning.” Bovendien vraagt de organisatie zich af waarom de gast niet daadwerkelijk bij de slacht heeft meegekeken. Krijger: “Als de koning werkelijk wil weten wat er in een slachthuis gebeurt, dan zal hij het met zijn eigen ogen moeten zien. Een museumbezoek stopt ook niet bij de voordeur.”
Dierenmishandeling in Slachthuis Westfort
Het slachthuis dat vorige week werd vereerd met een bezoek van de koning raakte in januari 2020 in opspraak. Undercoverbeelden van de vrijwilligersorganisatie Ongehoord, die onderzoek doet naar dierenwelzijn, toonden dat de varkens hard op hun hoofd werden geslagen met zogenaamde peddels als ze niet deden wat de medewerkers wilden. Ook was te zien dat dierenartsen van de NVWA stonden toe te kijken hoe de varkens werden geslagen en zelfs meededen. 1
De Dierenbescherming legde vervolgens sancties op aan het IJsselstijnse slachthuis dat vlees met een ‘Beter Leven Keurmerk’ levert. 2
Bezoek eindigt als de varkens nog in leven zijn
Dat ons staatshoofd een omstreden slachthuis bezoekt vindt Animal Rights op zichzelf al betreurenswaardig. De taal in het persbericht dat na afloop van het werkbezoek werd uitgestuurd maakt het er niet beter op: “De dierenarts vertelde over de zogenoemde levende keuring, waarbij varkens bij aankomst in de slachterij gecontroleerd worden of ze gezond zijn en bijvoorbeeld niet beschadigd zijn geraakt tijdens het vervoer.”1
Campagnecoördinator Krijger: “Het woord ‘beschadigd’ gebruiken we voor objecten. Varkens zijn net als honden en katten levende wezens met gevoel. Wanneer je hond pijn heeft of gewond is noemen we dat ook niet ‘beschadigd’. Taal wordt hier ingezet om varkens te objectiveren. Het zou mooi zijn als de koning zich hier bewust van wordt.”
Bovendien vindt Animal Rights het veelzeggend dat het bezoek van de koning afloopt wanneer de dieren nog springlevend zijn. “Door bij de voordeur af te haken steekt ook ons staatshoofd de kop in het zand. Dieren gaan levend het slachthuis in en komen er in stukjes weer uit. Daar gebeuren dus gruwelijke dingen. Iedereen die vlees eet weet het, maar niemand wil ernaar kijken,” aldus campagnecoördinator Krijger. Animal Rights nodigt koning Willem-Alexander uit voor een verhelderend gesprek en het bekijken van onze undercoverbeelden die de gruwel in de vleesindustrie op onbewaakte momenten tonen.
Wat gebeurt er nu echt met de varkens?
Van koning Willem-Alexander tot ‘gewone’ burger en consument: we hebben allemaal het recht en de plicht om te weten waar het (varkens)vlees dat in de supermarkt ligt vandaan komt.
De varkens in de vleesindustrie brengen hun leven door in gesloten stallen, onder omstandigheden die schadelijk zijn voor hun fysieke en mentale welzijn. Van kraambox tot slachthuis is het leven van deze dieren één lijdensweg.
Animal Rights zet de belangrijkste feiten op een rij.
Het trieste leven van een moederdier
De ‘productie’ van varkensvlees begint bij de moederdieren. Zeugen worden zwanger gemaakt door middel van kunstmatige inseminatie. De bevruchte zeug bevalt na een drachttijd van gemiddeld 115 dagen. Gedurende drie à vier weken wordt ze samen met haar jongen in een kraambox geplaatst om hen te zogen. Vervolgens wordt de zeug na een korte herstelperiode (gemiddeld negentien dagen) opnieuw ingezet voor een volgende ‘reproductieronde’. De zeugen staan op elkaar gepakt in hokken en brengen daarnaast een aanzienlijk deel van hun leven staand en liggend door, geklemd tussen de metalen stangen van de inseminatie-, dracht- en kraamafdelingen.
De ‘productiecijfers’ van zeugen en biggetjes zijn door jarenlange fokprogramma’s kunstmatig de hoogte ingejaagd. In de huidige zeugenhouderij produceert een zeug gemiddeld 29 à 30 gespeende biggen per jaar. De onnatuurlijk hoge geboortecijfers resulteren in een daling van het geboortegewicht en een toename in biggensterfte.
Stressgerelateerde problemen en fysieke klachten
De biggen worden verder opgefokt (vetgemest) tot slachtrijpe vleesvarkens. Gedurende een tiental weken worden ze ondergebracht in boxen op de biggenopfokafdeling, ook wel ‘de biggenbatterij’ genoemd. Daarna worden ze weer verder doorgeschoven naar de ‘mestafdeling’, waar ze verblijven tot ze ‘klaar’ zijn voor de slacht. Staartbijten en oorbijten zijn typische symptomen van stress gerelateerde problemen bij opgroeiende biggen en vleesvarkens. Door de trieste levensomstandigheden in de stallen hebben de varkens de neiging elkaar te bijten, met infecterende wonden en abcessen tot gevolg.
De vleesvarkens worden vanuit de fokkerijen getransporteerd naar het buitenland of rechtstreeks naar het slachthuis. Een vleesvarken wordt beschouwd als ‘slachtrijp’ wanneer het rond de 118 kg weegt. Het dier is dan ongeveer 28 weken oud. Ongelukken bij het transport komen opvallend vaak voor, niet zelden komen varkens daarbij om het leven.
In het slachthuis
De basisprincipes van het slachten zijn voor alle diersoorten dezelfde: de dieren dienen bedwelmd te worden voor de slacht (met uitzondering van rituele slachtingen), vervolgens wordt ze de keel afgesneden en laat men de lichamen aan kettingen of op de lopende band leegbloeden tot de dood intreedt.
Bij aankomst in het slachthuis worden de varkens uit de transportwagens geladen en naar de wachtruimtes gedreven. In de zomer staan de vrachtwagens vaak in de bloedhete zon te wachten om gelost te worden en loopt de temperatuur in de laadruimte hoog op. De dieren lijden onder de hitte en raken in ademnood. Dit kan een dodelijke afloop hebben.
Blootstelling aan CO2-gas is de meest gebruikte manier om varkens te bedwelmen, maar ook ‘elektrische bedwelming’ komt voor. Dan wordt met een stroomtang of via elektroden elektrische stroom door de hersenen geleid die een epileptische aanval opwekt. Het dier is dan tijdelijk bewusteloos en gevoelloos. Bij beide methodes bestaat het risico dat de dieren weer bij bewustzijn komen terwijl ze gekeeld worden of leegbloeden.
Het leven van de varkens wordt ten slotte beëindigd door het slagersmes. De dieren worden na de bedwelming ondersteboven omhoog gehesen aan kettingen of op een lopende band gelegd om gekeeld te worden. Dat betekent dat de twee halsslagaders doorgesneden worden. Vervolgens laat men het dier aan de ketting of op de lopende band leegbloeden. Bij een goed uitgevoerde keling spuit het bloed in snel tempo uit de slagaders, maar het risico op complicaties is groot. Onvoldoende ‘snijvaardigheid’ van het personeel, botte messen en het onvoldoende checken van de correcte uitvoering van de keling hebben als dramatisch gevolg dat de doodsstrijd gerekt wordt en de dieren hun bloederige levenseinde bewust beleven.
Animal Rights nodigt koning Willem-Alexander uit
Deze feiten zijn geen reclame voor de intensieve veehouderij en de slachthuizen. Van consument tot koning: iedereen wordt afgescheept met holle frasen als ‘dierenwelzijn’ en ‘humane slachting’. Alleen door diepgravend onderzoek en undercoveracties komen de werkelijke gruwelijkheden aan het licht. Animal Rights praat er graag verder over met koning Willem-Alexander.
