Laat de Kerstkalkoen van tafel! - Een Animal Rights animatie

De feestdagen zijn een tijd van bezinning en Animal Rights wil hieraan graag een steentje bijdragen. Eerder deze maand brachten we al beelden naar buiten van het vreselijke leven van konijnen in Nederlandse schuren. Nu doen we dat ook voor kalkoenen. We geven zo consumenten de mogelijkheid om bewust en geïnformeerd keuzes te maken over hun aankopen; of ze bij willen dragen aan dit dierenleed of niet.

Zo vlak voor Kerst kiezen we voor een ander medium dan undercoverbeelden. We hebben een 4e jaars studente Animatie & Illustratie aan het AKV St Joost, Tess Spijkers, gevraagd om door middel van een animatie het troosteloze leven in beeld te brengen dat kalkoenen leiden vanaf het moment dat ze uit het ei kruipen totdat ze naar de slacht gaan.

De animatie toont hoe een kalkoenkuiken vanaf het moment dat hij of zij uit het ei komt een nummer is, een ding. Voor de vee-industrie zijn dieren slechts producten die geld genereren. Ze krijgen geen enkele erkenning voor het feit dat zij voelende, levende wezens zijn die respect verdienen.

De snavel-uiteinden van kalkoenen worden met een laser afgebrand omdat er anders te veel slachtoffers vallen doordat de kalkoenen elkaar tot bloedens toe pikken uit verveling en stress. Bij het meeste andere ‘pluimvee’ is dit reeds verboden. In de kalkoenenhouderij, echter, wordt het dier nog steeds aangepast aan het houderijsysteem, omdat het houderijsysteem niet voldoet aan de natuurlijke behoeften van de kalkoen.

De dieren worden na een aantal weken in de schuren gescheiden in hanen en hennen, vanwege het verschil in groeisnelheid en slachtleeftijd tussen mannetjes en vrouwtjes. De genetische selectie op snelle groei en hoog gewicht leidt niet alleen tot welzijns- en gezondheidsproblemen, met als gevolg een hoog antibioticagebruik in deze industrie, maar zorgt er ook voor dat bevruchting van de moederdieren via kunstmatige inseminatie plaats moet vinden.

De dieren worden vervolgens gedurende de weken die volgen vetgemest. Door hun groei wordt de beschikbare ruimte steeds kleiner. Het strooisel onder hun poten raakt steeds zompiger, een oorzaak voor pootproblemen en bron van ziektekiemen, waardoor de kans op een catastrofale ziekte-uitbraak tot het einde aanwezig blijft.

Vervolgens gaan de kalkoenen naar de slacht. Het slachtgewicht voor hanen ligt tussen de 15 en 20 kilo na 18 tot 21 weken, voor hennen op 9 tot 10 kilo na 15 tot 16 weken. Nederland kent geen kalkoenenslachthuis meer, dus alle in Nederland gehouden dieren moeten op transport naar Duitsland of België.

Dat deze dieren ruim ouder worden dan plofkippen wil niet zeggen dat ze als volwassenen naar de slacht gaan. Een kalkoen is pas na ongeveer 30 weken geslachtsrijp en ook de kerstkalkoenen zijn dus nog kinderen als ze op het bord belanden.

In België bedraagt de gemiddelde jaarconsumptie van kalkoenvlees 1,2 kilo per hoofd van de bevolking. In Nederland is dat 1 kilo. Zelfs bij 2 kilo, zou Nederland nog zelfvoorzienend zijn en daarom wordt er vooral aan Duitsland geleverd. Kalkoenvlees is een nichemarkt en we exporteren dierenleed. We kunnen zonder deze industrie.

Het nummer van het dier dat je in de eerste scene van de animatie uit het ei ziet komen, keert steeds weer terug. Zelfs gereduceerd tot een nummer blijft ieder levend, voelend wezen een individu met recht op leven en welzijn.

Weet WIE je eet! Kies voor een plantaardig dieet! Prettige Feestdagen!