Landbouwminister Adema weigert het afmaken van ééndagshaantjes te verbieden

Minister Piet Adema blijft in zijn ‘Verzamelbrief dierenwelzijn van dieren in de veehouderij’ van 8 november 2022, ¹ echter stug volhouden dat doden van ééndagshaantjes “een zeer complex vraagstuk“ is, “dat geen simpele oplossing kent.“ Hij maakt zich met deze houding, in het licht van de maatregelen in onder andere Duitsland en Frankrijk, volstrekt belachelijk.

Als er in Nederland voorstellen wordt voorgesteld om het dierenwelzijn te verbeteren, roept de vee-industrie en haar handlangers op het Landbouwministerie al snel om een ‘level playing field’. Maar niet als de zaken andersom liggen. Nederland loopt niet voorop in dierenwelzijn, maar hobbelt tegenstribbelend achter andere landen aan.

Een ‘stuurgroep’ waarin naast de pluimvee-industrie ook de Dierenbescherming zetelt, stelde eind vorig jaar voor om “een duidelijk doel [te] stellen met welk percentage het aantal gedode ééndagshaantjes in 2026 ten minste moet zijn afgenomen. […] Wanneer het gestelde doel niet wordt behaald, zal er per 2028 een verbod komen op het doden van ééndagshaantjes op een manier die goed is voor dier, boer en consument, tenzij uit evaluatie in 2026 blijkt dat ondanks voldoende inspanning dit geen haalbaar geachte termijn is.” ¹ Terwijl Duitsland en Frankrijk het verbod in een handomdraai wisten te realiseren, zou dit in Nederland blijkbaar niet mogelijk zijn. De Dierenbescherming zet hier ondertussen haar handtekening onder. Met dergelijke ‘beschermers’ hebben de dieren als het zo doorgaat geen meer vijanden nodig.

Het doden van ééndagshaantjes is net als alle andere vormen van moord op dieren een kwestie van gebrek aan respect voor de waarde en rechten van het dier. Dat veel mensen zich dit gebrek aan respect bij ééndagshaantjes duidelijker realiseren dan bij het slachten voor vlees, komt waarschijnlijk vooral door de overduidelijke nutteloosheid van de praktijk: een levend, voelend wezen als afvalproduct.

In de praktijk worden vermoorde ééndagshaantjes als voedsel gebruikt voor roofdieren die door particulieren worden gehouden en dierentuinen. Minister Adema gebruikt dit als een argument voor de rechtvaardiging van de huidige praktijk. Als minister van Landbouw hoor je geen immorele handelingen te verdedigen zoals het vermoorden van ééndagshaantjes. Helemaal niet met als argument het in stand houden van andere immorele praktijken, zoals het houden van dieren in gevangenschap.

Het Centre for Sustainable Animal Stewardship (CenSAS) van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht stelt dan ook dat “dit slechts een gelegenheidsargument is om het doden te verdedigen. De intentie van de handeling is immers niet het opzetten van een productie van diervoeding, maar het oplossen van een probleem dat binnen het huidige systeem van eierproductie ontstaat. Daarom stelt deze visie dat het argument dat haantjes als bron voor diervoering dienen geen bestaansrecht geeft aan het doden van de haantjes, omdat context waarbinnen dit mogelijk wordt bekritiseerd wordt.” ¹

In Vlaanderen zegt minister van Dierenwelzijn Ben Weyts achter een verbod op het doden van eendagshaantjes te staan, maar hij wacht er nog even mee. Hij beroept zich op aspecten zoals doorvoersnelheid, accuraatheid, kostenefficiëntie, lange analysetijd van de eieren, en hij wil een techniek die het geslacht kan bepalen vóór dag 7. Ook bij Weyts komt het 'gelijke speelveld' weer aan bod: “Een mogelijk verbod op het doden van eendagskuikens heb ik op de agenda van de Europese Landbouwraad gezet. Over die maatregel wordt het best op EU-niveau beslist, om een gelijk speelveld te creëren, maar vooral ook om te vermijden dat door zo’n verbod bepaalde praktijken worden geëxporteerd naar andere lidstaten, waardoor de maatregel zijn effect totaal zou missen en integendeel zou zorgen voor een verhoogd transport van eendagskuikens naar de landen waar het verbod niet geldt.”

In 2021 werden er in Vlaanderen 23,63 miljoen ééndagshaantjes vernietigd.

Animal Rights verwacht van de ministers dat deze ophouden met het zoeken van uitvluchten, en het naar de pijpen van deze verwerpelijke industrie te dansen. Toon daadkracht en fatsoen en verbied deze schandelijke, immorele praktijk!

Dit alles natuurlijk op weg naar een voedselindustrie zonder dieren. Het beëindigen van het vermoorden van ééndagshaantjes redt het leven van geen enkele 'leghen'.