Dieren eten persoonlijke vrijheid? Ontkracht!

Animal Rights staat pal voor de persoonlijke vrijheid van iedereen. Persoonlijke vrijheid is gebaseerd op het principe dat je mag doen en laten wat je wilt, maar dat je anderen niet mag schaden. Dan kom je namelijk aan de vrijheid van een ander. “Als je voor de grootst mogelijke persoonlijke vrijheid bent, moet je de vrijheid van individuen inperken: je mag een ander niet mishandelen of doden,” zegt Willem Vermaat.

Veel mensen zijn het daarmee eens, maar helaas is hun idee over wie ‘een ander’ is, begrensd tot mensen. Dat is morele willekeur, vergelijkbaar met onderscheid maken op basis van huidskleur. Alle voelende dieren hebben het belang om niet mishandeld en gedood te worden. Als je de grootst mogelijke vrijheid voor iedereen wil, neem je hun belangen ook mee. Dieren eten of anderszins gebruiken valt niet onder persoonlijke vrijheid, omdat je dan aan hun vrijheid komt. Vermaat: “Mensen hebben dan nog steeds de vrijheid om te beschikken over hun eigen leven – dat is wat de term ‘persoonlijk’ aangeeft – maar niet over het leven van een ander. Of de ander een mens of ander voelend dier is, doet er niet toe.”

Als we de belangen van dieren niet meenemen, terwijl we dezelfde belangen van mensen wel meenemen, doen we aan speciesisme (ook wel: soortisme). Speciesisme is net als racisme en seksisme een vorm van discriminatie. Het gaat er niet om of soorten gelijk zijn, maar of je hun gelijke belangen, zoals niet willen lijden, op een gelijke en dus eerlijke manier meeneemt in je overwegingen. Doe je dat niet en behandel je dezelfde belangen van een andere soort ongelijk, dan doe je aan speciesisme.

Mensen kunnen kiezen hoe ze hun leven willen leven. Maar als we geen enkele beperking opleggen, dan garanderen we niet meer de grootst mogelijke vrijheid voor iedereen, maar het recht van de sterkste. Diegene is namelijk in staat zijn of haar wil door te drukken ten koste van anderen. Als mensen de vrijheid om dieren te eten, gaat dat ten koste van de vrijheid van dieren. Daarbij staan beide vrijheden niet tot elkaar in verhouding: de vrijheid van een dier om te blijven leven is veel essentiëler dan de vrijheid van een mens om iets lekkers te eten, terwijl hij of zij bovendien ook iets anders lekkers kan eten.

Om te bepalen wat moreel juist is, helpt het als je jezelf verplaatst in de positie van slachtoffers. Niemand wil het slachtoffer zijn van morele willekeur. Vermaat stelt de vraag: "Wil jij leven op een plek waar mensen jouw belangen niet meenemen, omdat je wel of juist niet bij een bepaalde groep hoort?"