Inhoud
Geboorte in Pairi Daiza: pelsrob levenslang in gevangenschap
Pairi Daiza pakte zondag uit met het nieuws van een nieuwe “heugelijke” geboorte in de dierentuin. Beelden van een jonge Zuid-Afrikaanse pelsrob moeten bezoekers lokken naar de dierentuin. Na een wekenlange sluiting door het coronavirus die massa’s geld heeft gekost, kan de dierentuin immers weer open. 1
Rowena Vanroy, Animal Rights: "Er is geen enkele noodzaak om pelsrobben te fokken en in gevangenschap te houden. Ze zijn immers geen bedreigde diersoort, maar dienen enkel als publiciteitsstunt."
Lees ook: Miljardenindustrie dierentuinen wankelt door corona.
Levende wezens als attractie
Animal Rights ontkent niet dat sommige dierentuinen zich als nevenactiviteit inzetten voor soortenbehoud. Pairi Daiza werkt bijvoorbeeld mee aan het behoud en de herintroductie van een handvol soorten, zoals de geelbuikvuurpad, maar voor de tientallen andere soorten die er verblijven is dit niet het geval.1 Bovendien zal zelfs de overgrote meerderheid van de dieren die worden gefokt voor herintroductie nooit vrijheid kennen. Ook de pasgeboren pelsrob behoort niet tot een bedreigde diersoort.2
De vraag is dan waarom er dan wel met de pelsrobben gefokt wordt? Feit is dat dieren in dierentuinen in de eerste plaats bedoeld zijn als attractie om bezoekers te lokken. Ook dieren jongen laten krijgen als verrijking is problematisch. Op een gegeven moment zit de dierentuin vol en wordt er plaats gemaakt door de dieren te verkopen aan andere dierentuinen en privécollecties.
“Dierentuinen zijn een lucratieve industrie die miljarden verdienen met het kweken van dieren die vervolgens levenslang gevangen blijven. In België zijn dat veelal luxe gevangenissen, maar “surplus”-dieren worden uitgewisseld naar plaatsen waar de omstandigheden niet altijd zo rooskleurig zijn,” zegt Vanroy.
Volgens Animal Rights hebben dieren fundamentele rechten. Het recht om niet als een bezit te worden behandeld en verhandeld is er daar één van.
Corona financiële aderlating
De maandenlange sluiting heeft niet verwonderlijk gezorgd voor heel wat financiële kopzorgen. De zoos (Planckendael en Antwerpen) verloren volgens de kranten 100.000 euro per dag, waardoor vrijwilligers zelfs inzamelacties op poten zetten om dit “goede doel” te steunen.1 Ook Pairi Daiza kwam in moeilijkheden, het bedrijf maakte naar schatting 20 miljoen euro verlies. Ook werden 23 van de 500 werknemers ontslagen.2
Dat het lot van al die dieren die door de dierentuinen zelf zijn gecreëerd om geld te verdienen, nu afhangt van inzamelacties is zorgwekkend. We moeten ons afvragen of investeringen in de habitats en de bescherming van echte wilde dieren niet veel efficiënter zou zijn. Maar daarmee maak je natuurlijk sowieso geen enorme winsten.
Vanroy: "Al zijn de levensomstandigheden nog zo goed, geen enkele vorm van verrijking kan een wild dier hetzelfde bieden als een leven in vrijheid in de natuur. De grootste kooi kan nog steeds de habitat van een dier dat kilometers per dag kan afleggen niet nabootsen."
Alle dieren vrij
Animal Rights kant zich tegen de “if it pays, it stays”-filosofie die dierentuinen mee in stand houden en die landen er ook toe beweegt om de trofeejacht toe te laten op de wilde diersoorten die zij zouden moeten beschermen. Het voortbestaan van wilde diersoorten wordt afhankelijk gemaakt van economische belangen en de aantrekkelijkheid van soorten voor het grote publiek. Volgens Animal Rights hebben dieren fundamentele rechten. Het recht om niet als een attractie te worden behandeld en verhandeld is er daar één van. De enige ethisch verantwoorde manier om wilde dieren te beschermen is hun leven in een natuurlijke habitat veilig te stellen.
