Schokkende beelden na verwoestende stalbrand in Wervik

Op de foto’s zien we dat de stal een regelrechte ravage is. De hele vloer is bezaaid met dode jonge biggen die tussen de brokstukken liggen op door hitte vervormde stalroosters. Sommige lichamen zijn volledig zwartgeblakerd en verkoold. Bij een deel van de dieren is de huid deels losgelaten en bedekt met gesmolten isolatiemateriaal. Het is mogelijk dat deze dieren nog leefden op dat moment en enorme pijnen hebben doorstaan.

Op de beelden zien we hoe de biggen uit stal getakeld worden. Een grote hoop dode biggen ligt opgestapeld om opgehaald te worden voor vernietiging.

De rookontwikkeling zorgt dat de dieren sterven door verstikking. Door de brand kunnen daarnaast ook delen van het dak naar beneden storten waardoor de soms nog levende dieren worden verpletterd of terecht komen onder heet, gesmolten isolatiemateriaal. Dieren die zich dicht bij de brandhaard bevinden kunnen levend verbranden in de vlammen. “Dit zorgt ongetwijfeld voor grote paniek en doodsangsten bij de dieren die tevergeefs proberen te ontsnappen,” zegt Van Campenhout.

Het aantal slachtoffers tijdens één brand loopt al snel op door de industriële wijze waarop landbouwdieren gehouden worden. In de stallen zitten dieren vaak ook nog opgesloten in groepskooien, kraamkooien of dekstallen. Dit zijn stuk voor stuk nauwe constructies van stalen pijpen en afscheidingsplaten. De dieren kunnen bijgevolg onmogelijk zelf ontsnappen bij brand en ook voor de brandweer is het moeilijk tot onmogelijk om hen te bevrijden.

Van Campenhout zegt daarover: “De kern van dit probleem is niet gebrekkige brandpreventie en -detectie, maar het op elkaar proppen van enorme aantallen dieren, die nooit buiten komen en nooit daglicht zien. Zelfs al was er een ontsnappingsmogelijkheid, de dieren zouden zelfs niet weten hoe te vluchten.”

In 2021 stierven minstens 184.910 dieren in stalbranden. In de pers kon Animal Rights 26 branden tellen. Bij 11 branden kwam telkens minstens 1 dier om het leven. Concreet gaat het om 183.000 kippen, 1.625 varkens, 210 schapen en 75 runderen.

In 2020 ging het nog om 70.460 slachtoffers. Het cijfer is in 2021 dus meer dan verdubbeld ten opzichte van 2020.

De overheden in ons land houden na jarenlang aandringen op politiek niveau nog steeds geen cijfers bij. Daarom maakt Animal Rights zelf een overzicht aan de hand van de berichtgeving in de media. Naar alle waarschijnlijkheid zijn er dus nog meer slachtoffers van stalbranden die niet in de media verschenen.

Na elke grote stalbrand staat de problematiek opnieuw op de politieke agenda. Er worden echter zelfs na jarenlang aandringen nog niet eens cijfers van het aantal stalbranden en daaruit voortvloeiende slachtoffers bijgehouden door de Vlaamse, Waalse en federale overheden.

In april 2021 kwam de Nederlandse Onderzoeksraad Voor de Veiligheid met haar rapport over de stalbrandenepidemie in Nederland. De conclusies waren vernietigend voor het huidige beleid inzake stalbranden: maatregelen hebben geen resultaat gehad, er zijn zelfs nauwelijks maatregelen voor bestaande stallen, de aanpak is te vrijblijvend, het ontbreekt aan urgentie en ook wet- en regelgeving is gebrekkig en leidt soms zelfs tot verslechtering van brandveiligheid. Daarnaast vermeldt de Onderzoeksraad duidelijk dat dierhouders de verantwoordelijkheid dragen voor de veiligheid van de dieren die zij opsluiten. De schuldvraag aan een vreselijke dood door verbranding of verstikking zou volgens de organisatie bij iedere brand onderzocht moeten worden.

"Ook in België is er nood aan een gelijkaardig onafhankelijk onderzoek om de stalbranden eindelijk te gaan aanpakken. Animal Rights roept de federale, Vlaamse en Waalse overheid op om actie te ondernemen en werk te maken van het bijhouden van cijfers van stalbranden en een onafhankelijk onderzoek te starten naar de stalbranden," zegt Van Campenhout.

Animal Rights staat achter een volledige transitie naar plantaardige voeding. Veiligere stallen zijn geen oplossing voor het vele leed dat de industriële veeteelt met zich meebrengt. Om een diervriendelijke toekomst te kunnen garanderen moeten we niet streven naar steeds veiligere stallen, maar naar lege stallen en vervolgens geen stallen.