Inhoud
Slachten voor zuivel: jonge kalfjes moeten dood voor vla en yoghurt
Niet alleen voor vlees, maar ook voor de productie van zuivel worden dieren doodgemaakt. Achter ieder pak vla of yoghurt schuilt het leed van een 'overbodig' jong stiertje. Niet eerder gepubliceerde undercoverbeelden uit slachthuis Gosschalk in Epe, die Varkens in Nood deelde met Animal Rights, laten zien hoe kalfjes de dood in worden gejaagd.
In de eerste video zien we hoe een kalfje door het slachthuis loopt, wordt opgehangen en naar de slacht wordt geleid. Op de andere video horen we een medewerker van het slachthuis vertellen dat er, wanneer er twee kalfjes tegelijk in de fixatiebox terechtkomen, verkeerd wordt geschoten. Het dier krijgt de pen 'vol op z'n neus' en 'door z'n neus gejaagd'.
Dit is het derde en laatste deel uit een serie over slachthuis Gosschalk en de slachtoffers van de zuivelindustrie.
Geen enkel dier zou dood hoeven voor ons genot en plezier. Maar dat zulke jonge dieren geslacht worden is extra wrang. Babydieren zijn onze wegwerpproducten.
Undercover in slachthuis Gosschalk (deel 3)
Begin juni 2022 publiceerde Animal Rights het eerste deel van de undercoverbeelden uit slachthuis Gosschalk. Hierop was te zien hoe een waterbuffel bij kennis was na een mislukte verdoving en bijna bij vol bewustzijn geslacht werd. We zagen hoe medewerkers van het slachthuis de instructies van de aanwezige animal welfare officer niet opvolgden. Ook was te zien hoe een stier maar liefst zeven keer werd geschoten voordat hij het bewustzijn verloor.
Enkele weken daarna brachten we deel twee van het onderzoek naar buiten. Op deze beelden was te zien hoe zwak en uitgemergeld de melkkoeien zijn wanneer ze in het slachthuis zijn aangekomen. Ook zagen we schokkende beelden van een moederkoe die tijdens haar doodsstrijd nog altijd melk produceerde.
In het derde en laatste deel van deze serie staan kalfjes centraal. We zien hoe een kalfje, dat overduidelijk een stuk kleiner en jonger is dan de andere dieren, door de gang van het slachthuis loopt, om zich heen kijkt en met een stok wordt voortgedreven. In het volgende shot komt het dier in de immobilisatiebak terecht. Vervolgens wordt het dier opgehangen en naar de slacht geleid.
Op de tweede video horen we een medewerker van het slachthuis vertellen dat er, wanneer er twee kalfjes tegelijk in de fixatiebox terechtkomen, verkeerd wordt geschoten. Het dier krijgt de pen 'vol op z'n neus' en 'door z'n neus gejaagd'. Door deze onkunde is het dier niet verdoofd en lijdt het hoogstwaarschijnlijk vreselijke pijn.
Twintig dagen is er undercover onderzoek gedaan in slachthuis Gosschalk. Vorig jaar werden er al beelden van deze actie gedeeld door Varkens in Nood. Hierop was te zien hoe de dieren gruwelijk werden mishandeld. Naar aanleiding van deze campagne is het slachthuis twee maanden gesloten geweest, daarna mocht het 'onder strenge voorwaarden' van de NVWA weer open.1 De beelden die Animal Rights nu in drie delen publiceert zijn afkomstig uit hetzelfde onderzoek.
De video's zijn hieronder te bekijken. Na de video's gaat de tekst verder.
Waarom jonge stiertjes een 'bijproduct' zijn
De melkproductie bij een koe kan, net als bij honden, mensen en alle andere zoogdieren, alleen op gang komen wanneer ze nakomelingen ter wereld brengt. Daarom worden koeien in de melkveehouderij elk jaar opnieuw kunstmatig bevrucht. Na een drachttijd van negen maanden wordt de koe in een aparte box of hok met stro geplaatst om haar jong te baren. Maar de moederkoe mag haar jong niet zogen en de twee worden vrijwel direct van elkaar gescheiden omdat de moedermelk wordt verkocht voor menselijke consumptie.
Als het kalfje vrouwelijk is, is de kans groot dat ze, net als haar moeder, een triest bestaan als melkkoe tegemoet gaat. De andere kalfjes, onder wie natuurlijk de stiertjes, worden overgebracht naar een vetmesterij als ze ongeveer twee weken oud zijn. Stiertjes kunnen immers geen melk geven en zijn daarom verder niet van waarde in de zuivelindustrie. In totaal is zo'n 30 procent van de kalveren bestemd voor vervanging van de 'melkveestapel' en 70 procent gaat naar de vleesindustrie.1
De meeste vleeskalfjes krijgen in de vetmesterij een speciaal dieet waar bewust te weinig ijzer in zit: daar krijgen ze bloedarmoede van en dat levert ‘mooi’ blank kalfsvlees op. Na zes tot acht maanden worden ze geslacht. Andere kalfjes worden gebruikt voor ‘rosé kalfsvlees’. Zij krijgen kracht- en ruwvoer en worden na ongeveer tien maanden geslacht. Na twaalf maanden worden de dieren 'runderen' genoemd en hun vlees 'rundvlees'. Zo'n 10 procent van het kalfsvlees wordt in Nederland geconsumeerd, de overige 90 procent is bestemd voor de export.2
Kies plantaardig
Ook voor de zuivelindustrie moeten dieren sterven: stiertjes komen altijd in het slachthuis terecht. Bij Animal Rights zijn we ervan overtuigd dat alle dieren recht hebben op leven en welzijn. Het leven van een kalfje is zo veel meer waard dan een bakje yoghurt of vla.
Animal Rights voert al jaren strijd tegen de zuivelindustrie en moedigt iedereen aan om plantaardig te leven. Gelukkig zijn er steeds meer gezonde en lekkere plantaardige melkvervangers te koop!
Wist je dat ook kinderen geen dierlijke zuivel nodig hebben? Lees er meer over in ons artikel over opgroeien zonder zuivel!
