Toespraak: aalscholvers eten vis

Regelmatig laait de discussie op over concurrentie tussen aalscholvers en de visserij. Zowel de beroepsvisserij als de recreatieve visserij zijn deze vogels vaak liever kwijt dan rijk.

Aalscholvers eten vis om te overleven. Dat zit in hun natuur. Zij kunnen niet anders. Mensen hebben geen vis nodig om te overleven en deze vogels doden voor iets discutabels als hobbyvissen is dan ook ongelofelijk absurd.

Niet alleen ondergaan vissen pijn en angst door deze hobby, nu moeten daarnaast ook nog eens andere dieren worden gedood.

Als je vis uitzet in een vijver, dan bestaat de kans dat daar vogels op af komen die vis eten. Dat is iets natuurlijks. Die kans is nog groter, als de vis wordt uitgezet op vier kilometer van een beschermd natuurgebied, waar aalscholvers leven en broeden.

En die kans wordt weer groter als er, bijvoorbeeld, geen schuilmogelijkheden voor vissen worden gecreëerd.

De provincie geeft aan dat er in de omgeving van het sportlandgoed voldoende wateren aanwezig zijn, waar aalscholvers kunnen eten. Waarom besluiten zij dan toch naar Sportlandgoed Zwartemeer te vliegen? Dat antwoord is heel simpel, omdat daar het buffet wordt gereserveerd.

Op de aalscholvers heeft zo’n makkelijke voedselbron natuurlijk een enorme aantrekkingskracht. En wie kan dat ze nou verwijten? De uitbater van de visvijver en de provincie klaarblijkelijk wel.

Door de manier van bedrijfsvoering van het sportlandgoed wordt het risico genomen dat er vissen worden opgegeten. Iedereen die dieren houdt, heeft de plicht om deze zo goed mogelijk te beschermen. Dat geldt voor katten en honden die bij ons in huis leven, iemand die buiten kippen heeft lopen in de tuin en ook voor mensen die vissen uitzetten in een vijver. Als je de vissen niet voldoende bescherming biedt dan zal je ook moeten accepteren dat een gedeelte van deze vis wordt opgegeten.

Alle inheemse dieren in Nederland worden beschermd door de Wet natuurbescherming. Hoewel de titel anders doet vermoeden, maakt deze wet het ook mogelijk om dieren te doden, bijvoorbeeld als zij zogezegd schade veroorzaken aan gewassen of aan de visserij.

Provinciebesturen in Nederland geven te pas en te onpas ontheffingen van de verboden in deze wet, met dodelijk gevolgen. Het doden van dieren mag, ook volgens deze wet, alleen als er geen andere bevredigende oplossingen bestaan. En daar knelt de schoen. Want, het geweer wordt in bijna alle gevallen aangedragen als de enige effectieve oplossing voor een conflict tussen mensen en dieren.

Zelfs Sportvisserij Nederland, een belangenorganisatie voor vissers, staat niet achter het afschot van deze dieren. Zij hebben verschillende oplossingen bedacht, waardoor vissen kunnen worden beschermd tegen visetende vogels.

Simpele oplossingen zijn het laten zinken van kooien of kerstbomen in het water, of het plaatsen van takkenbossen. Een aantal palen in het water met wat takken ertussen, waardoor de vissen beter kunnen schuilen en minder snel worden opgegeten.

Elk alternatief wordt echter afgewezen door de provincie, omdat het niet werkbaar zou zijn of, omdat het voor de vissers moeilijker wordt om vis te vangen.

Tot slot wordt er met droge ogen beweerd dat de aalscholvers voor stress zorgen onder de vissen, omdat ze naar de vissen pikken, wonden maken en zorgen voor angst onder de waterdieren, met de dood tot gevolg.

Vissen schreeuwen dan wel niet, als zij aan de haak worden geslagen, maar zijn juist de vissers zélf niet schuldig aan het veroorzaken van stress, pijn en angst bij deze dieren?

Zo hebben vissen met een doorgeboorde bek meer moeite om voedsel naar binnen te krijgen en in de eerste vier dagen na het teruggooien van de vis, kan de sterfte oplopen tot maar liefst 67%.

Als de provincie zich zo’n zorgen maakt over het welzijn van de vissen, zou zij dan niet het vissen moeten verbieden, in plaats van aalscholvers te doden? En wie zijn er na de aalscholvers aan de beurt, gaan we ook reigers doden, meerkoeten, visdieven, zeearenden en lepelaars? Allemaal om een hobby te beschermen?

Dit is de wereld op zijn kop en een onbegrijpelijk besluit. Wij vinden het onacceptabel en zijn hier vandaag samen met Fauna4Life, de Partij voor de Dieren en jullie, om duidelijk te maken dat dit echt niet kan.

Het wordt tijd dat wij als mensen weer leren samenleven met de andere schepselen waarmee wij deze aarde delen. Wilde dieren, zoals aalscholvers, horen erbij in Nederland. Zij hebben net zoveel recht, en misschien zelfs wel meer, om hier te leven als wij.

• Jessica Smit, Campagneleider Animal Rights