Ook in 2018 ging er weer veel mis bij eendenslachter Tomassen

Tussen januari en augustus 2018 werd er maar liefst negen keer een rapport van bevindingen (RvB) opgemaakt omdat karkassen “fecaal verontreinigd” waren; inspecteurs duidde dit ook aan door te noteren dat de “karkassen verontreinigd waren met inhoud van het maagdarmkanaal.” In gewoon Nederlands: “Er zit stront aan het eendenvlees.” Dit gebeurde op 23 februari, 15 maart, 28 maart, 6 juni, 12 juni, 3 juli, 6 juli, 31 juli, en 6 augustus 2018.

De inspecteurs concluderen: “Uit controle na afloop van het slachtproces bleek dat er verontreiniging op de geslachte dieren werd waargenomen, waaruit geconcludeerd kan worden dat de exploitant van het slachthuis niet of onvoldoende had zorggedragen voor het voorkomen van verontreiniging van het vlees en het schoonmaken van de geslachte dieren.”

Uit de inspectierapporten blijkt ook dat gereedschappen en ander verwerkingsmateriaal regelmatig niet goed schoongemaakt worden. Alleen op 28 maart wordt daar een rapport van bevindingen voor opgemaakt. Die dag werd voor aanvang van het slachten geconstateerd dat op twee van de vier kratten, die gereed stonden voor gebruik, forse vleesresten aanwezig waren. “Hieruit bleek dat artikelen, uitrustingsstukken en apparatuur die met voedsel in aanraking komen, niet afdoende werden schoongemaakt en zo nodig ontsmet, om elk gevaar van verontreiniging te vermijden,” schrijft de inspecteur in het rapport.

Een ander in de inspectierapporten steeds terugkerend feit is condensvorming in de eendenvleesfabriek. Op 14 maart zag een inspecteur opnieuw dat er op verschillende plekken aan het plafond condens hing. De condens bevond zich ook boven de transportband met karkassen. “Hieruit bleek dat de plafonds niet zo waren ontworpen en uitgevoerd dat condens werd beperkt,” noteert de inspecteur in zijn rapport.

Een ander regelmatig geconstateerd hygiëne probleem is het niet functioneren van de sterilisator. Op 24 april 2018, bleek dat de temperatuur van de sterilisator van de nasnijder in de broei- en plukafdeling 22°C bedroeg. “Hieruit bleek dat het slachthuis waar pluimvee of lagomorfen werden geslacht niet beschikte over de nodige voorzieningen om gereedschap te ontsmetten met heet water van ten minste 82 °C of over een alternatief systeem met een gelijkwaardig effect,” is de conclusie in het rapport van bevindingen.

Al deze overtredingen werden gevolgd door een schriftelijke waarschuwing (SW). Ondanks dat deze voorzien zijn van de tekst: “Mocht u bij een volgende (her)inspectie hieraan nog niet voldoen, dan kan dit op grond van de wetgeving en het NVWA interventiebeleid leiden tot een bestuurlijke sanctie en/of een strafrechtelijk traject,” lijkt het altijd bij waarschuwingen te blijven.

Voor het met voeten treden van dierenwelzijnsvoorschriften worden vreemd genoeg geen rapporten van bevindingen opgemaakt. Het lijkt net alsof voor de NVWA dierenleed van ondergeschikt belang is. Toch blijkt uit de inspectierapporten dat er ook op dat gebied heel veel mis gaat in het slachthuis, met dierenleed als gevolg.

De beschikbare NVWA inspectierapporten beslaan de periode van 1 januari 2018 tot 31 mei van dat jaar. Onder meer het bedwelmen van dieren gaat regelmatig mis:

Op 4 januari voldoet de bedwelming niet en gaat de “bedwelming moeizaam.”

Op 8 februari voldoet de bedwelming opnieuw niet, want “bewustzijnsverlies houdt niet aan tot de dood is ingetreden.”

Op 14 februari is er weer wat mis met de bedwelming: “geen water op de haken bij het verdoven.”

Op 22 maart is er opnieuw sprake van “onvoldoende bedwelming”: “meerdere dieren (5) in 5 minuten, met tekenen van bewustzijn bij het aansnijden. O.a. slikbewegingen, oogreflexen, fladderen en optrekken van de nek.”

Op 5 april voldoet het “snijden en verbloeden” niet: “halsslagaders / toevoerende vaten worden niet (allebei) goed aangesneden.”

Op 17 april komen dieren “bij voor het aansnijden of tijdens verbloeden” en “een onbedwelmd dier is gewoon aangesneden.”

Op 20 april constateert een inspecteur dat er die dag onvoldoende controle op de “afwezigheid teken van leven voor verdere slachthandeling / broeien” is.

Ook voor het slachten gaat er veel mis en wordt er ruw met dieren omgesprongen:

Op 22 januari worden gewonde dieren niet apart gehouden.

Op 22 maart zit een eend “met de kop vast tussen de krat en lopende band naar ophangbordes.”

Op 29 maart pakken de ‘ophangers’ bij het lossen, overbrengen en verplaatsen dieren op bij de vleugels en/of poot in plaats van, zoals voorgeschreven, bij de nek.

Op 20 april constateert een inspecteur dat eenden “zeer wild aangehangen” worden.

Op 30 april gaat een krat met eenden “bijna voorbij bordes. Ophanger pakt de [eenden] ruw op (ook bij vleugels/poten) en tilt ze hardhandig over het schotje om ze bij de andere [eenden] in de krat te zetten. […] Even later zelfde ophanger: pakt loslopende [eend] op bij de vleugels, zet hem weer neer en pakt hem op aan 1 poot. Loopt zo met de [eend] naar het bordes. Dier krijgt geen ondersteuning.”

Zelfs bij het wachten op de dood lijden de dieren al:

Op 8 mei worden containers met eenden verplaatst in verband met “luchthappen.”

Op 24 mei zijn er opnieuw containers met eenden in de aanvoerhal die verplaatst moeten worden omdat de dieren “naar lucht happen.”

Eenden die van de haken vallen, waaraan ze opgehangen werden, zwerven door het slachthuis:

Op 28 mei wijst een inspecteur op de loslopende eenden bij de ‘ophang’ die vervolgens door de bedrijfsleider worden gevangen.

Ook op 29 mei ziet de inspecteur “veel loslopende [eenden] de hele dag door”; hij zegt een rapport van bevindingen aan.

Ook op 30 mei zijn er “teveel loslopende [eenden]”. Er zou een rapport van bevindingen opgemaakt zijn volgens het inspectierapport, maar het zit niet bij de door de NVWA geleverde stukken via de Wob.

Tussen de inspectierapporten zitten ook enkele vangletsel tellingen:

Op 26 maart komt men uit op een gemiddelde van 1,08% eenden met vangletsel;

Op 30 april bedraagt het gemiddelde van de vangletsel tellingen 1.75%.

Op ruim 8 miljoen geslachte eenden per jaar gaat het dan om vele tienduizenden eenden die bij het slachthuis aankomen met botbreuken en/of bloedingen ten gevolge van het ruwe vangen van de eenden in de schuren; een vreselijke martelgang.

Uit de inspectie rapporten blijkt verder dat er regelmatig tekenen van salpingitis worden geconstateerd (5 februari, 1 maart, 8 maart, 9 april, 26 april, 1 mei, 16 mei, 17 mei, 18 mei, 23 mei en 24 mei). Salpingitis is eileiderontsteking die gepaard kan gaan met zeer hevige pijn.

Na de overname van eendenslachterij VSE in harderwijk in 2016 was Tomassen de enige overgebleven eendenslachter in Nederland. Door de sluiting van de vestiging in Harderwijk steeg het aantal te slachten eenden in Ermelo. De omgevingsdienst heeft in oktober 2016 al geconstateerd dat Tomassen Duck-To te veel eenden slacht en zich niet houdt aan de vergunde werktijden. Ook werd er geslacht buiten de uren dat dit was toegestaan.

De vergunde werktijden (WERK- en dus niet SLACHTtijden) lopen van 07:00 tot 16:00 uur van maandag tot vrijdag. 
Tomassen mag vier vrachtwagens per dag aanvoeren (dat zijn 20.000 eenden) en maximaal 3500 eenden per uur slachten
. In een juli 2016 interview met 'Pluimveehouderij' geeft directeur Gertjan Tomassen toe dat hij bezig is om zijn slachtcapaciteit uit te breiden van 5,2 naar 9,4 miljoen dieren per jaar en de vergunning aan zijn laars lapt: "Een deel van de uitbreiding van de slachtcapaciteit realiseren we door van 5 slachtdagen van 7,5 uur te gaan naar 5 dagen van 12 uur."

Uit de nieuwe Wob blijkt nu dat tot 2016 Tomassen Duck-To zich hield aan de toegestane slachtaantallen, maar daar na de overname van VSE structureel over heen ging en dat nog steeds doet. De gemeente Ermelo heeft in mei 2018 Tomassen Duck-To een last onder dwangsom opgelegd van € 15.000 per week waarin de slachterij terug moet worden gebracht naar de vergunde staat. Nadat Tomassen Duck-To een nieuwe vergunningsaanvraag indiende, heeft de gemeente Ermelo de last onder dwangsom opgeschort. De aanvraag loopt nu nog steeds en lijkt mede in verband met de Raad van State uitspraak met betrekking tot de PAS (plan aanpak stikstof) op de lange baan geschoven. Tomassen Duck-To blijft dus meer eenden slachten dan vergund zonder dat er zicht is op legalisatie van zijn illegale activiteiten (de voorwaarde voor opschorting van de dwangsom).

2013 4.562.594 eenden per jaar.

2014 4.750.734 eenden per jaar.

2015 4.802.632 eenden per jaar.

2016 6.051.955 eenden per jaar.

2017 8.063.760 eenden per jaar.

2018 5.722.627 eenden tot 01-09-2018, dat zou op jaarbasis 8.583.940 eenden zijn.

Een derde vraag via de Wob was om alle inspectierapporten en documenten die gaan over de eendenfokkerijen die leveren aan Tomassen Duck-to. Uit de gegevens over 2018 blijkt vooral hoe zelden eendenhouderijen geïnspecteerd worden:

Twee berichten gaan over de aanmelding voor zelfcontrole met betrekking tot diergeneesmiddelen gebruik (12-11-2018).

Die zelfde dag bleek dat een houder zijn staloppervlakte verkeerd genoteerd had bij de overkoepelende pluimvee organisatie Avined.

Eén inspectie vindt plaats naar aanleiding van de Animal Rights undercover vangbeelden.

Op 31-08-2018 wordt het vangen van eenden op een bedrijf gecontroleerd als “aandachtspunt”.

Een administratieve inspectie op 9 juli 2018 toont aan dat de maximale bezettingsgraad in een stal is overschreden.

Het ongelofelijke leed dat Animal Rights in iedere eendenschuur die we inspecteren tegenkomt, wordt nergens gemeld.

In juli 2019 handhaafde de NVWA dan eindelijk op de undercover eenden-vangbeelden die een jaar eerder naar buiten waren gebracht: Ze deelde een boete uit voor het doodslaan van eenden in Epe en gaf schriftelijke waarschuwingen aan alle drie betrokken eendenhouderijen. Dit vormt een belangrijk precedent: Op zichzelf staande undercoverbeelden kunnen, zonder aanvullend bewijs, gebruikt worden om te handhaven.

Toch zijn waarschuwingen en boetes onvoldoende, want ze stoppen het leed niet; dat gebeurt pas als de eendenhouderij verboden wordt.

Daarom demonstreert Animal Rights samen met de Save Movement op 30 augustus opnieuw bij het eendenslachthuis van Tomassen Duck-To in Ermelo. “Wij willen een einde aan deze misselijkmakende industrie,” zegt Animal Rights directeur Susan Hartland.

“Een watervogel houden in een schuur zonder zwemwater, zonder ooit naar buiten te mogen, zonder daglicht, is misdadig,” legt Vermeulen uit. “De manier waarop eenden gehouden worden, staat zo ver af van hun natuurlijke behoeften dat afschaffen van deze industrie de enige rechtvaardige actie is.”

Animal Rights filmde in 2018 de misstanden bij het vangen van eenden. “Na het vangen en transport is hun ellende nog niet voorbij,” volgens Hartland. “De eenden belanden vervolgens in een nieuwe hel bij slachthuis Tomassen Duck-To in Ermelo.”

Het is Animal Rights' positie dat geen enkel diergebruik te verdedigen valt en dat veganisme dus de enige rechtvaardige consequentie is!

Kom 30 augustus ook naar het eendenslachthuis in Ermelo van 12:00 tot 15:00 aan de Fokko Kortlanglaan 116 en wees een stem voor de eenden: DEMONSTRATIE tegen eendenhel Duck-To!