Westfort doet een Tielt-je - Alleen het sluiten van slachthuizen helpt!

Nadat de inhoud van inspectierapporten over het nog steeds verdrinken van slecht verdoofde en onkundig geslachte varkens in de hete broeibaden van slachthuizen midden januari naar buiten kwam, volgde er een roep om strenger cameratoezicht. Animal Rights zei toen al: “De overheid en vleesindustrie zullen kunnen leven met de roep om meer inspecteurs, hogere boetes en stringenter cameratoezicht, want dat betekent dat het systeem van uitbuiting in stand wordt gehouden. Je beëindigt dit structurele geweld, deze geïnstitutionaliseerde onderdrukking van levende voelende wezens alleen door de slachthuizen te sluiten en een einde te maken aan de vleesindustrie.”

Twee weken later volgden de beelden uit Westfort, waar overal camera’s hangen, die dus op geen enkele wijze dierenmishandeling voorkomen.

In 2018 realiseerde Westfort een omzet van 500 miljoen euro. Hogere boetes raken deze multinationals niet.

Natuurlijk moeten de directe mishandelaars nooit meer met dieren mogen werken, maar aangifte tegen deze daders treft alleen de laag- of ongeschoolden die het smerige werk doen in de stallen en op de slachtvloer. Westfort zal graag bereid zijn enkele zondebokken te ontslaan om verder te kunnen gaan me het zo economisch mogelijk afmaken van dieren.

Ook aangiftes of een petitie tegen de Nederlandse voedsel- en warenautoriteit roepen het beeld op dat bij meer of betere controles deze misstanden niet voor zouden komen. Een oproep om meer NVWA inspecteurs van politieke partijen, of het vier-ogen principe dat LNV invoerde na de misstanden in de Noordelijke slachthuizen en bij exportcertificering hinten naar dezelfde valse conclusie: dat strengere controles dierenleed uit zullen bannen.

Natuurlijk is de NVWA een tandeloze en incompetente organisatie, ten dele bewust daartoe gereduceerd door de huidige regeringspartijen, maar ook zij zijn pionnen die er in de eerste plaats zijn om het bestaande systeem te legitimeren en in stand te houden.

Ook bij het ter discussie stellen van de snelheid van de slachtlijn gaat het om een aanpassing binnen het bestaande systeem zonder het systeem zelf aan te pakken.

Zelfs de schuld leggen bij de consument, wat veganisten graag doen, is te simpel. Een overgrote meerderheid van de consumenten kiezen voor prijs, smaak en gemak. Er bestaan voor hen geen ethische afwegingen, het aanbod van onethische producten zou er niet mogen zijn!

Na de Animal Rights undercoverbeelden uit Tielt, Izegem en Hasselt sloot de Vlaamse minister van dierenwelzijn onmiddellijk de slachthuizen voor onderzoek. Nederland kent echter geen dierenwelzijnsminister, alleen een ministerie van dierenleed: LNV.

De tijdelijke sluiting werd in België gebruikt voor een greenwash-operatie. Allereerst kwamen natuurlijk de gemakkelijke mea culpa’s: een beetje door het stof gaan als directeur en bedrijf kost tenslotte niets. Westfort was daar ook snel mee; het draaiboek lag waarschijnlijk klaar. VanDrie uit Hasselt verbood daarnaast het gebruik van de drijfstokken en tasers die in de beelden gebruikt werden om kalveren te mishandelen; Westfort deed hetzelfde met de rammelaars waarmee de varkens geslagen werden. Zowel Tielt als Hasselt huurden een organisatie verbonden aan de Universiteit van Leuven in om wat adviezen en cursussen te geven. Daarna konden in België de bedrijven weer open. In Nederland staat Eyes on Animals te trappelen om Westfort absolutie te verlenen.

Wat we ook niet moeten vergeten bij het ‘fixen’ van de slachthuizen is dat deze fabrieken des doods slechts één laatste schakel vormen in het systeem van uitbuiting dat begint bij de geboorte van een kuiken, big of kalf. Ook de verwaarlozing en mishandeling van de dieren in de concentratiekampen waarin ze opgesloten en vetgemest worden, of worden gebruikt als productiemachines van melk, eieren of jongen, is structureel, inherent aan het systeem, zoals we keer op keer via undercoverbeelden aantonen.

We blijven het herhalen: cameratoezicht, NVWA inspecteurs, keurmerken, hogere boetes, adviezen aan slachthuizen, excuses, et cetera, doen niets voor dieren. Iedereen die om dit soort maatregelen roept, draagt bij aan de ‘greenwashing’ van het systeem van uitbuiting en houdt het idee in stand dat slachten op de een of andere manier fatsoenlijk en diervriendelijk kan gebeuren. Slachthuis en overheid zijn graag bereid het boetekleed aan te trekken en wat toezeggingen te doen zolang het systeem van uitbuiting maar overeind wordt gehouden. Je beëindigt dit structurele geweld, deze geïnstitutionaliseerde onderdrukking van levende voelende wezens alleen door de slachthuizen te sluiten en een einde te maken aan de vleesindustrie.