Rechtszaak voor damherten Hoeksche Waard voorlopig van de baan

Op woensdag 11 december 2024 zou de zitting plaatsvinden waarin het verzoek van Animal Rights en Fauna4Life behandeld zou worden om een voorlopige voorziening toe te wijzen. Deze zou ervoor zorgen dat de damherten in de Hoeksche Waard niet geschoten kunnen worden voordat het bezwaar tegen de verleende ontheffing behandeld is.

De avond voor de zitting meldden de Gedeputeerde Staten (GS) van de provincie Zuid-Holland dat ze liever eerst willen praten met de partijen en vragen de rechtbank om de voorlopige voorziening aan te houden.
“GS bevestigen hierbij de afspraak tussen partijen dat er geen damherten zullen worden geschoten zolang de voorlopige voorziening is aangehouden en (daarna) tot door de voorzieningenrechter uitspraak is gedaan."

Op 11 december stemde de rechtbank in met de aanhouding van de voorlopige voorziening tot 1 maart 2025.

Waar gaat het om?
Lees ook: BEROEP TEGEN UITROEIING DAMHERTEN HOEKSCHE WAARD

Van 6 december 2024 dateert het verweerschrift van de Omgevingsdienst Haaglanden (gemachtigde voor GS) inzake het verzoek om een voorlopige voorziening van de stichtingen Fauna4Life en Animal Rights en de verenigingen Team Damherten Hoeksche Waard en VoorWaards Hoeksche Waard. Het gaat dan om het schorsen van een verleende ontheffing om alle damherten in de Hoeksche Waard uit te roeien.

De advocaat van Animal Rights en Fauna4Life heeft daar een reactie op gegeven op 9 december. De stichtingen herhalen hierin dat de noodzaak van het besluit tot uitroeiing van de damherten niet is aangetoond en zelfs al zou er een noodzaak voor maatregelen zijn, dan is door de provincie niet aangetoond dat er geen andere manier dan het uitroeien van de gehele populatie zou zijn om de gestelde problemen tot aanvaardbare proporties terug te brengen.

Dat was ook al het standpunt van de stichtingen in februari 2021 toen ook een voorlopige voorziening werd behandeld, in december 2021 toen het beroepschrift aan de orde was en het is het standpunt van de stichtingen in deze nieuwe procedure. Een procedure die niets anders is dan een herhaling van zetten.

Wilde, beschermde damherten
Het gaat erom dat de damherten in de Hoeksche Waard als wilde en dus beschermde damherten moeten worden beschouwd. De provincie heeft niet aangetoond dat alle damherten in het leefgebied nakomelingen zijn van drie verwilderde damherten, zoals ze beweert.

Gewasschade
Uit het schamele aantal overlegde taxatierapporten, die niet uitblinken in duidelijkheid, lijkt naar voren te komen dat de grootste schade enkele jaren geleden is aangericht aan fruitbomen. Dit betreft een kapitaalsintensief gewas waar ook andere diersoorten zoals ree en haas schade kunnen aanrichten. Een dergelijk gewas behoort goed te worden afgeschermd met een deugdelijk raster. Dit is een voorbeeld van een “andere bevredigende oplossing”, die bovendien voor 100% effectief is, wanneer deze wordt toegepast.

De kosten van een dergelijk raster staan wel degelijk in verhouding tot de opbrengst van dergelijke percelen, aangezien het gaat om een eenmalig investering voor 15-20 jaar.
Het Europese Hof heeft al eerder gesteld dat zelfs bijzonder hoge kosten van een technisch haalbare alternatieve maatregel op zichzelf nooit een reden kunnen zijn om die maatregel niet toe te passen.

De stichtingen vinden het bijzonder kwalijk dat de provincie eenmalige beperkte kosten wel een probleem vindt, maar het voor altijd uitroeien van een voltallige damhertenpopulatie niet.

Openbare veiligheid
De provincie stelt dat er sprake is van meer aanrijdingen, maar deze zijn niet gemeld of geregistreerd. De provincie wist nota bene na twee vernietigende uitspraken dat zij haar stellingen beter diende te onderbouwen, maar laat dat ook deze keer na.

De provincie stelt dat de kans op een aanrijding zal stijgen, als het aantal damherten toeneemt, maar het causaal verband blijkt nergens uit.

Er zijn een groot aantal andere prima maatregelen om de kans op een aanrijdingen te verkleinen, zoals het verlagen van de verkeerssnelheid, inclusief de goede handhaving van die snelheid, en technische maatregelen zoals bijvoorbeeld wildspiegels of wildwaarschuwingssystemen.

Tenslotte
Het is om alle bovenstaande redenen dat Animal Rights en Fauna4Life de rechtbank vroeg de voorlopige voorziening toe te wijzen of het beroep meteen gegrond te verklaren en het bestreden besluit te vernietigen.

Animal Rights is altijd bereid te praten, maar onze standpunten blijven zoals ze hierboven zijn vermeld. Er is geen enkel excuus om wilde dieren te doden. We gaan er vanuit dat op uitstel, afstel zal volgen.