Tot Nederland wakker wordt

Op 15 april van dit jaar reageerde de wereld geschokt.
Brand.
Brand die velen recht in het hart trof.
Verslagenheid, verdriet, steunbetuigingen. En actie.
Binnen één dag was vanuit allerlei hoeken al 700 miljoen euro aan hulp toegezegd.

700 miljoen euro om de schade die de brand aan de wereldberoemde kathedraal in Parijs had aangericht te herstellen.

Het maakt de Notre Dame zelf niets uit of zij in brand staat.
Of ze hulp krijgt.
Of ze überhaupt bestaat.

Het maakt ons uit.

Daarmee zeg ik niet dat de Notre Dame niet belangrijk is. Het belang van de Notre Dame is simpelweg het belang dat wij aan haar toekennen.

Maar als een brand ons zo kan raken, waarom merk ik daar dan zo weinig van als er voor de zoveelste keer duizenden dieren tegelijk levend in vlammen opgaan tot alleen nog hun verkoolde lichamen achterblijven? Waarom blijft het dan zo ijzingwekkend stil?

Het zou ons stil moeten maken. Maar ik hoor niet de stilte van verslagenheid en verdriet. Ik hoor de stilte van onverschilligheid.

Waarom? Hoe kan het? Hoe kan het dat we bij een nieuwsbericht over stalbranden emotieloos doorklikken naar het volgende artikel?

En met we bedoel ik niet jullie, niet wij, die hier staan. Maar wij Nederland.

Zouden we, Nederland, ook zo reageren als er evenveel schoolgebouwen als stallen in vlammen opgingen? Hoe zou de media zoiets uitmeten? Is het hele land dan niet in rep en roer? Had de minister van onderwijs niet allang moeten aftreden?

Hoe anders reageren we als het om dieren gaat.

LTO schrijft op haar website:
“Elke stalbrand laat een diepe indruk achter niet alleen bij de veehouder maar ook bij de bestrijders van de brand en mensen in de omgeving. Wanneer er ook vee omkomt heeft dat een nog grotere impact.”

Als we dit vertalen naar de schoolbranden, dan lees ik:
Elke schoolbrand laat een diepe indruk achter niet alleen bij de schooldirecteuren maar ook bij de bestrijders van de brand en mensen in de omgeving. Wanneer er ook kinderen omkomen heeft dat een nog grotere impact.

Zouden we niet eerst stilstaan bij de slachtoffers? Bij de kinderen zelf?

Zouden we niet altijd eerst bij de slachtoffers stil moeten staan? Of het nou om menselijke kinderen gaat of om niet-menselijke dieren?

Zijn mensen, koeien, varkens en kippen gelijk?
Nee.
Maar als we levend verbranden, dan zijn we gelijk… in ons lijden.

Misschien maakt een stalbrand Nederland niet veel uit, maar het maakt de slachtoffers wel uit.
Daar gaat het om.
Jullie begrijpen dat.
Jullie zijn hier voor die slachtoffers.
Wij zijn hier voor die slachtoffers.

En wij zijn hier om Nederland wakker te schudden!

Wij gaan door tot er geen stalbrand meer is.
Wij gaan door – wat mij betreft – tot er geen stal meer is!
Weg met die gevangenissen voor dieren!
Stallen horen in het museum.

Wij gaan door tot de mensen dieren teruggeven wat ze van hen hebben afgepakt: hun leven.
Wij gaan door tot dieren vrij zijn.
Wij gaan door tot Nederland wakker wordt.