Undercover: Vleeskuikens lijden in Vlaams slachthuis

Lees ook: Oneindig lijden voor kippen in de vleesindustrie

Op de beelden zien we de lijdensweg van de vleeskuikens in het slachthuis. De dieren worden aan de poten opgehangen aan de slachtlijn om eerst in het elektrische waterbad verdoofd te worden en erna automatisch bij het verbloedingsmes gekeeld te worden terwijl ze ondersteboven hangen. We zien duidelijk hoe een kuiken zowel het waterbad als het verbloedingsmes mist. Het kuiken wordt door een slachter uit de slachtlijn getrokken en bij bewustzijn gekeeld. Sommige dieren flapperen nog met de vleugels nadat ze uit het bad komen, zoals in de Animal Rights beelden te zien is, bij anderen zie je oogreflexen of slikbewegingen. Ook kunnen kippen verdoofd lijken, maar blijken ze enkel fysiek ‘immobiel’ door de schok. Ze zijn dus nog bij bewustzijn, voelen alles en worden vervolgens levend gekeeld.

We zien aan de slachtlijn bijvoorbeeld een kuiken dat aan slechts één poot is opgehangen. Hierdoor zal waarschijnlijk de stroomstoot van het waterbad door de vleugel gaan in plaats van door de kop. “In de korte tijd dat we konden filmen zien we tussen waterbad en het automatische mes diverse dieren nog met de vleugels klapperen en dus bij bewustzijn zijn, en zeker een kuiken dat zowel aan het waterbad als het automatische mes ontkomt, omdat deze verkeerd is opgehangen,” zegt Van Campenhout.

In Vlaanderen gebruikt een grote meerderheid van de pluimveeslachthuizen nog altijd waterbadverdoving. Wetenschappelijke studies stellen dat zeker 5% van de kippen via een waterbad niet goed verdoofd wordt, wat in België neerkomt op een jaarlijks totaal van meer dan 10 miljoen kippen. Dat is de meest conservatieve inschatting door wetenschappers. De meest pessimistische inschatting komt uit op 50%, ofwel meer dan 100 miljoen kippen die jaarlijks onverdoofd geslacht worden.

Hoewel Europese Verordening 1099/2009 een minimum stroomsterkte van 100 mA voorschrijft voor het waterbad bij kippen, mochten de Belgische slachthuizen die normen met goedkeuring van de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu in Vlaanderen tot 2019 met de voeten treden uit economische overwegingen. Er werd 60 tot 80 mA toegepast uit vrees voor karkasbeschadiging.

Dit is een esthetische en commerciële afweging, niet een van voedselveiligheid. De bloedingen in borst- en pootspieren zijn zichtbaar als roodbruine stipjes (zogeheten puntbloedingen) op bijvoorbeeld kipfilet.

Een Nederlands overheidsrapport schreef in 2009 dat verdoving van pluimvee met een elektrisch waterbad geen garantie geeft op degelijke verdoving en dat deze soort bedwelming afgebouwd moet worden. Meer dan 10 jaar geleden wisten onze noorderburen al dat elektrisch verdoven te veel risico’s inhoudt. In veruit de meeste pluimveeslachthuizen aldaar worden de dieren nu eerst met gas bedwelmd in de kratten en worden daarna pas opgehangen aan de lopende band. Ze zijn al buiten bewustzijn nog voor ze aangehaakt worden.

De Europese Verordening inzake de bescherming van dieren bij het doden zegt: “Bij het doden van dieren en daarmee verband houdende activiteiten wordt ervoor gezorgd dat de dieren elke vermijdbare vorm van pijn, spanning of lijden wordt bespaard.” Dit is bij waterbadbedwelming niet het geval. Het levend aanhangen en de falende bedwelming veroorzaken lijden dat vermijdbaar is door voor een andere bedwelmingsmethode te kiezen. De waterbadmethode dient onmiddellijk verboden te worden!

Als de Belgische overheden hier niet onmiddellijk werk van gaan maken, zal Animal Rights kijken of we hier een gerechtelijke uitspraak over kunnen krijgen.

Animal Rights eist een grootschalig en onafhankelijk onderzoek naar alle Belgische slachthuizen en eist de onmiddellijke sluiting van alle falende slachthuizen. En daar horen slachthuizen met waterbadbedwelming standaard bij. Van Campenhout: “Dit zijn geen alleenstaande gevallen. Het gaat hier om een falend systeem dat op grote schaal aangepakt moet worden. In hoeveel slachthuizen moeten wij nog filmen vooraleer de overheid eindelijk gaat ingrijpen?”

Van geboorte tot dood is het bestaan van industriële vleeskuikens gekenmerkt door lijden. Doorgefokt op vleesgroei, geboren zonder hun moeders, gehuisvest op kleine oppervlaktes, ledematen breken bij het vangen en in kratten proppen voor transport en vervolgens slachten we ze op een wijze die aantoonbaar faalt in de bedwelming. Zelfs als de verdoving werkt eindigen de kuikens hun leven in paniek en stress. Van Campenhout: “De kuikens in de industrie hebben een kort en miserabel bestaan in overvolle stallen, waarbij zij amper tot geen natuurlijke gedragingen kunnen uiten. Zij hebben nooit zonlicht gevoeld en nooit de kans gekregen om gras onder hun pootjes te voelen. Hun laatste levensmomenten zijn gevuld met stress en angst.“

Animal Rights spreekt zich uit tegen elke vorm van slacht en opteert voor een transitie naar een plantaardig gevoede samenleving.