Vonnis in rechtszaak Sammie: Jager vrijgesproken op alle tenlasteleggingen

Zondag 31 mei hoorden omwonenden een luide knal in een naburig veld in Riemst. Een jong vosje van amper 10 weken oud werd dood gevonden bij zijn vossenburcht. Een anonieme getuige maakt daarop melding bij de Natuurinspectie. Twee dagen later was de jager opnieuw in de omgeving van de burcht waarop dezelfde getuige ook deze keer melding deed. De Natuurinspecteurs kwamen ter plaatse en troffen de dader aan met zijn jachtwapen in zijn bezit. Later verklaart hij het vossenjong te hebben gedood. Hij maakt zich hierbij schuldig aan inbreuken op zowel het Jachtdecreet¹ als het Jachtvoorwaardenbesluit². Zo jaagde hij buiten de vooropgestelde openingstijden van de jacht op de vos en dat nog eens tussen zonsondergang en zonsopgang. Sammie werd ook doodgeschoten in de directe omgeving van zijn burcht. Artikels 27, 40 en 53 van bovengenoemd besluit verbieden nochtans elke vorm van jacht of bestrijding binnen de vijftig meter van een vossen- of dassenburcht. Daarnaast overtreed de jager ook de Wet betreffende de bescherming en het welzijn der dieren.³ Die wet verbiedt immers handelingen te plegen waardoor een dier zonder noodzaak pijn ondergaat of omkomt. En laat ons hier heel duidelijk zijn: er was geen enkele reden dat Sammie dood moest - buiten jachtplezier en stereotiep vijandschap tegenover de vos.

De verdediging betwistte dat de dader in het kader van het verzamelen van eerste inlichtingen werd aangesproken¹ en vervolgens zijn bekentenis gaf. Ze pleitte dat het wel degelijk om een doelgericht verhoor ging waarbij de rechten van de jager geschonden zouden zijn. Zo moest hij gewezen worden op zijn recht op bijstand van een advocaat. De rechtbank volgde deze stelling waardoor de bekentenis werd geschrapt uit het dossier.

Legon: “De vage lijn tussen wat aanzien wordt als het verzamelen van eerste inlichtingen en een verhoor zorgt er nu voor dat er geen gerechtigheid is voor Sammie.”

Dat de jager Sammie wel degelijk doodschoot, wordt niet betwist. Dat maakt het vonnis nog moeilijker te verteren. Wat wel werd aangevochten is de locatie en het tijdstip waarop de jager het vosje doodde. Omdat de bekentenis van de man nu op juridisch vlak nietig wordt verklaard, is hier volgens de rechtbank onvoldoende bewijs voor.

Legon: “Dat een klein verschil in locatie en tijd het doden van een dier ineens legaal en aanvaardbaar maakt, is schrijnend maar volgens de wet zuiver. Dit moet echt veranderen.“

Het gegeven dat de dader de feiten in het oorspronkelijk proces-verbaal, waar de locatie en het tijdstip wél strafbaar zijn, niet betwistte, alsook de aangeboden minnelijke schikking betaalde¹, geven volgens ons wel degelijk blijk aan schuldherkenning.

Animal Rights heeft ook nog een rechtszaak lopen tegen een dader die een strop plaatste waarin een vos, genaamd Willie, vast kwam te zitten. Gelukkig kon hij op tijd bevrijd worden. Ook voor deze feiten diende Animal Rights een klacht met burgerlijke partijstelling in. En ook deze zaak werd doorverwezen naar de correctionele rechtbank.