Inhoud
Wat de pluimvee-industrie niet wil dat iemand ziet
Op 25 juni jongstleden filmde Animal Rights verschrikkelijke beelden van een vleeskuiken dat langzaam crepeert in een transportwagen vlak voor aankomst bij pluimvee-exportslachthuis Clazing in Zevenhuizen; een plofkippen-slachthuis dat vooral aan de halal-markt in het buitenland levert. 1
Iedereen met een beetje empathie moet zich kunnen verplaatsen in het lijden van dit individu
Creperen
Het dier ligt op de rug, probeert zich wanhopig op te richten, maar valt stuiptrekkend terug in zijn of haar oorspronkelijke positie. “Iedereen met een beetje empathie moet zich kunnen verplaatsen in het lijden van dit individu,” zegt Animal Rights directeur Susan Hartland. “Dat zou er echter ook toe moeten leiden dat je als consument hier niet medeschuldig aan wil zijn.”
De activisten hadden netjes aan de chauffeur gevraagd of ze een paar minuutjes mochten filmen en dat werd vriendelijk lachend toegestaan. Na een bedankje vervolgde de chauffeur even later gemoedelijk zijn weg.
Damage control
Vreemd genoeg kwam het propagandamedium van de kippensector, Pluimveeweb, nog voordat de beelden naar buiten werden gebracht met een ‘damage control’ poging. Voorzitter Gert-Jan Oplaat van de branchevereniging van pluimveeslachterijen Nepluvi werd opgetrommeld om schande te spreken van de ‘actie’: “De chauffeur kon helemaal niets doen en moest toekijken, terwijl de kippen in de brandende zon stonden, hoe de dierenactivisten hun beeldmateriaal schoten.” 1 Het zou inderdaad een warme dag worden, maar het was op dat moment pas 10:30 en van hitte was nog geen sprake.
Hittestress
Niemand bestede aandacht aan het samenraapsel van ongefundeerde beweringen en dus voerde Pluimveeweb de volgende dag de bedrijfsleider van het slachthuis op om het zelfde verhaal nogmaals uit tweede hand te vertellen: “Ook al staat de vrachtwagen maar een paar minuten stil, de temperatuur loopt wel snel op. Dit leidt onmiddellijk tot hittestress bij de kippen.” 1
“We zijn blij dat de sector erkent dat het onverantwoord is om dieren te vervoeren op zomerse dagen,” zegt Animal Rights campagneleider Erwin Vermeulen, “want de dieren krijgen dan natuurlijk ook hittestress wanneer de vrachtwagen voor een verkeerslicht of een kruising moeten wachten, in een file terecht komt, moet tanken of wanneer de chauffeur naar de WC moet.”
De realiteit is dat het dierenleed de sector helemaal niets interesseert zolang het geen financiële consequenties heeft
Desinteresse
De pluimveesector, van veevoerfabrikant tot boer tot transporteur tot slachthuis, moet zelf hittestress voorkomen door op zomerse dagen geen dieren te vervoeren. “De realiteit is dat het dierenleed de sector helemaal niets interesseert zolang het geen financiële consequenties heeft,” concludeert Vermeulen.
Geen hitteprotocol voor pluimvee
Sterker nog, Nepluvi doet niet eens mee aan het hitteprotocol dat wel voor andere landbouwdieren geldt. “Dit geeft opnieuw aan dat de pluimveesector geen enkel fatsoen kent,” zegt Vermeulen. “Ze schuiven de verantwoordelijkheid af en gaan door met ‘business as usual’ onder alle weersomstandigheden; zelfs boven de 35 graden grens die geldt voor ander ‘vee’.”
Gert-Jan Oplaat
Journalist en columnist Jan Medenkamp noemde Oplaat in 1999 al “de onderkoning van Overijssel”, “[o]nze Markelose pluimveemarkies van de VVD”, “stomme zelfingenomen kippenboer” en “het lachertje van de kamer”. 1 Rechtsextremist en islamofoob Oplaat presenteerde in juli 2004 samen met zijn toenmalige partijgenoot Geert Wilders, zonder enig overleg met de VVD-partijtop, een tienpuntenplan, waarin werd gepleit voor een rechts-conservatieve koers van de liberalen: het pamflet RECHT(S) op je doel af. Bij de daaropvolgende verkiezingen werd hij als dank voor deze ‘couppoging’ naar een onverkiesbare plaats verwezen. Voor VVD-afval is er echter altijd plaats in de vee-industrie. Sinds 1 januari 2015 is hij voorzitter van Nepluvi (Nederlandse Pluimveeverwerkende Industrie), maar daarvoor al, sinds oktober 2008, had hij zitting in het bestuur van het Productschap Pluimvee en Eieren. Ook daar weet hij zijn haat voor andersdenkenden en ijdelheid te combineren: In een stukje van de Telegraaf zegt Oplaat: “Aan de ene kant zie ik de militante tak van activisten, zoals de IRA, die de wet overtreedt met inbraken, bedreiging en brandstichting. En aan de andere kant is er de mooipraterij in het parlement, zoals Sinn Féin ook deed.” 2 Misschien was hij even vergeten dat het Noord-Ierse conflict tot duizenden doden heeft geleid en dus onvergelijkbaar is met dierenrechtenactivisme.
Zwarte Piet
“Als dit filmpje straks op sociale media rondgaat, krijgt de (kippen)vleessector weer de Zwarte Piet toegespeeld,” huilt Nepluvi-voorzitter Oplaat. En daar zit het hem natuurlijk in.
“De chauffeur moet op het slachthuis van zijn ontmoeting verteld hebben,” speculeert Vermeulen. “Eén blik op de toestand van deze ‘lading’ vleeskuikens - kaal, ziek en zwak - deed vervolgens bij de slachthuismedewerkers het angstzweet uitbreken voor wat er op de beelden te zien zou zijn, en dus moest een laster en leugen campagne uitkomst bieden.”
Geen van de wanhoopspogingen om de boodschapper aan te vallen, kan de inherente wreedheid van de vee-industrie verbloemen
Lijdensweg
“Geen van de wanhoopspogingen om de boodschapper aan te vallen, kan echter de inherente wreedheid van de vee-industrie verbloemen,” zegt Hartland. “Het korte leven van deze dieren is een lijdensweg, van het leven van de kuikens in de stallen, de mishandeling bij het vangen, de weersinvloeden op transport, tot de misstanden bij de slacht.”
“Het beeld van dit slechts 6 weken oude, stervende kuiken zegt alles over deze industrie,” zegt Vermeulen. “Geen enkel levend, voelend wezen verdient het om op deze wijze te creperen.”
Animal Rights onderzoek
Een recent Animal Rights onderzoek liet al zien dat er regelmatig hoge percentages vleeskuikens van Nederlandse boeren dood aankomen bij Vlaamse slachthuizen.
Ook toonden we al eerder hoe de moederdieren van vleeskuikens lijden.
En filmden we undercover de misstanden bij het vangen.
Misvorming
In dezelfde vrachtwagen zat ook een vleeskuiken met een sterk vervormde snavel, die ondanks zijn of haar handicap de zes weken durende hel op de mesterij overleefde:
