We zijn (bijna) allemaal daders

De politie van Hoeselt heeft afgelopen weekend een “zeer uitgebreide en ‘professioneel ingerichte’ site voor illegale hanengevechten” opgerold. 28 vechthanen werden door de politie in beslag genomen, overgebracht naar een opvangcentrum en daar allemaal afgemaakt; slechts 9 hanen in een ander opvangcentrum overleven.

België spreekt schande van deze hanenvechtpraktijken. En terecht, deze mensen, organisatoren, deelnemers en toeschouwers, moeten opgesloten worden en als ze vrijkomen nooit meer dieren mogen houden. Maar wie is de grotere misdadiger? De man die een tiental vechthanen bezit of de veeboer met tienduizenden vleeskuikens in zijn schuren, die hij elke zes weken naar de slacht brengt? Hoeveel verschilt een lachende, bierdrinkende vriendengroep rond een vlees-gevulde barbecue op een zomeravond nu werkelijk van de juichende, opgewonden menigte bij een hanengevecht? Wat legaal of illegaal is, is arbitrair, want hangt slechts af van de lokale cultuur en het tijdstip in de geschiedenis.

Hoeveel gezinnen bespraken het hanenvechtnieuws tijdens het avondeten? Velen van hen aten waarschijnlijk tegelijkertijd het onherkenbaar gemaakte lijk van een dier wiens leven en dood even verschrikkelijk en onnodig was als dat van de vechthanen? Er is geen enkele noodzaak voor mensen om vlees, melk en eieren te consumeren, net zo min als het nodig is om dieren te misbruiken in een ‘cockpit’ voor vermaak en geldelijk gewin.

Het is bizar om aan de ene kant hanen- of stierenvechten te veroordelen, terwijl 99% van de bevolking er geen enkel probleem mee heeft om dieren te laten fokken en vermoorden om onze smaakpapillen te plezieren. Dit is een voorbeeld van wat professor Gary L. Francione onze ‘morele schizofrenie’ noemt met betrekking tot dieren. ¹ We leven mee met het lot van verbrande koala’s in Australië, maar staan geen seconde stil bij de miljoenen kippen in onze ‘achtertuin’ en hun relatie tot de filet of omelet op ons bord; ook niet als zo’n stal in vlammen opgaat.

Volgens statistiekbureau Statbel werden in 2018 maandelijks 26,51 miljoen dieren geslacht, waarvan 25,4 miljoen kippen. De overgrote meerderheid van zowel vleeskuikens als leghennen leven op elkaar gepropt in schuren, komen nooit buiten, zien zelfs nooit daglicht, voordat ze op zeer jonge leeftijd naar de slacht gaan.

Waarschijnlijk hebben deze vechthanen een beter leven gehad dan hun soortgenoten in megastallen, maar we hoeven onze slachtoffers niet met elkaar te vergelijken. Het gaat om de mentaliteit van de onderdrukkers. De bereidheid van daders in ‘verlichte’ maatschappijen om misdaden te begaan tegen kwetsbare, levende, voelende wezens. Zij die hanen fokken om mee te vechten en gokken, zij die volledig gezonde dieren afmaken, en zij die een industrie in stand houden waarin honderden miljoenen dieren op vreselijke wijze moeten leven en sterven.

We zijn (bijna) allemaal daders.

Deze blog is eerder gepubliceerd als opiniestuk in Het Belang van Limburg